اثر هشت هفته ورزش در آب بر قدرت عضلات اندام تحتانی در بيماران مبتلا به پارکينسون

سميه عزيزی، مهدی کارگرفرد * ، رقيه عزيزی

مجله پزشکی کومش

سابقه و هدف: ضعف قدرت عضلانی به‌ويژه ضعف عضلات اندام تحتانی از نشانه‌ها و عوارض بيماري پارکينسون می‌باشد که در ترکيب با ساير علائم و نشانه‌ها مشکلات حرکتی مختلفی به دنبال خواهد داشت. اين تحقيق برای ارزيابی اثربخشی يک برنامه ورزش در آب بر قدرت عضلات اندام تحتانی در بيماران مبتلا به پارکينسون طراحی شده است.
مواد و روش‌ها: در يک تحقيق نيمه‌تجربی، تعداد ۲۰ بيمار مراجعه‌کننده به مطب متخصصين مغز و اعصاب شهر اصفهان به طور داوطلبانه انتخاب و سپس به صورت تصادفي در دو گروه تجربی (۱۰) نفر و کنترل (۱۰) نفر قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه ورزش در آب به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه‌ی ۶۰ دقيقه‌ای به انجام فعاليت در آب پرداختند، در حالی که گروه کنترل در اين مدت هيچ‌گونه فعاليت ورزشی را تجربه ننمودند و فقط پيگری شدند. در ابتدا و انتهای دوره، قدرت عضلات اندام تحتانی براي انجام حرکات اکستنشن و فلکشن در دو سرعت ۶۰ و ۱۸۰ درجه بر ثانيه توسط دستگاه نيروسنج آيزوکنتيک (Biodex, Systems III) ارزيابی شد.
يافته‌ها: افزايش معناداری را در اوج گشتاور فلکسورها و اکستنسورهاي عضلات زانو در هر دو سرعت ۶۰ و ۱۸۰ درجه بر ثانيه در گروه تمرين قبل و پس از هشت هفته ورزش در آب مشاهده شد. درصد تغييرات اثر مثبت ورزش در آب را تأييد کرد، به‌طوري که درصد تغييرات در اوج گشتاور فلکسورها و اکستنسورهای عضلات زانو در هر دو سرعت ۶۰ و ۱۸۰ درجه بر ثانيه پس از مطالعه بين دو گروه معنادار بود (۰۵/۰p>).نتيجه‌گيری: ما نتيجه گرفتيم که ورزش در آب می‌تواند به عنوان يک روش درمانی مفيد و مؤثر در جهت بهبود قدرت عضلات پايين تنه در بيماران مبتلا به پارکينسون مورد استفاده قرار گيرد
واژه‌های کلیدی: بيماری پارکينسون، ورزش در آب، قدرت عضله،

متن کامل مقاله رایگان