مقایسه تاثیر تمرین هوازی در آب دریا و ساحل بر عملکرد اندوتلیال، التهاب و استرس اکسیداتیو مردان مسن دارای اضافه وزن

مقایسه تاثیر تمرین هوازی در آب دریا و ساحل بر عملکرد اندوتلیال، التهاب و استرس اکسیداتیو مردان مسن دارای اضافه وزن

-نمایه شده در فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران-

“مجله علوم کاربردی ورزش و تندرستی”

نویسنده

مهران قهرمانی

استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد گیلان غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، گیلان غرب، ایران.

چکیده
هدف : هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرین در آب و خشکی بر عملکرد اندوتلیال، التهاب و استرس اکسیداتیو مردان مسن دارای اضافه وزن بود. روش کار: ۳۰ مرد دارای اضافه وزن ۵۰ تا ۵۵ ساله با شاخص توده بدنی بین ۲۵ تا ۳۰ به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در سه گروه تمرین در آب دریا، تمرین در ساحل و کنترل (هر گروه ۱۰ نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت ۸ هفته اجرا شد. تمرین (هم در ساحل و هم در آب دریا) شامل ۲۵ دقیقه دویدن بود که برای هفته­های اول تا هشتم به ترتیب با ۶۰%، ۶۵%، ۷۰%، ۷۰%، ۷۵%، ۷۵%، ۸۰% و ۸۵% ضربان قلب بیشینه انجام شد. برای کنترل ضربان قلب از ضربان سنج پلار استفاده شد. ۲۴ ساعت قبل و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه مداخلات نمونه خونی در وضعیت ۱۲ ساعت ناشتایی از همه گروه­ها گرفته شد. برای هر نمونه مقادیر پروتئین فاز حاد، مالون دی آلدهید، اندوتلین ۱، نیتریک اکساید و پاسخ اتساع عروق حاصل از جریان خون اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سطوح MDA، CRP و ET-1 در دو گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار کاهش و مقادیر NO و FMD در دو گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار افزایش یافتند (p <0/05)، اما تفاوت معناداری بین دو گروه تمرین وجود نداشت (P>0/05). نتیجه گیری: احتمالا تمرین هوازی هم در آب دریا و هم در خشکی می­ تواند منجر به بهبود عملکرد اندوتلیال مردان سالمند دارای اضافه وزن می­ شود و از این طریق از بروز بیماری­ های قلبی عروقی در این افراد پیشگیری می­کند. تصور بر این است که کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب از دلایل عمده­ی بهبود عملکرد اندوتلیال بدنبال تمرین هوازی می­باشند.

کلیدواژه‌ها

تمرین در آب دریا عملکرد اندوتلیال استرس اکسیداتیو اضافه وزن سالمند

متن کامل