مهدی حکیمی ، مریم علی محمدی، بهروز بقایی، معرفت سیاهکوهیان ، لطفعلی بلبلی
گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
مجله پزشکی ارومیه
پیشزمینه و هدف: هدف از این پژوهش مقایسه بین اثرات ۱۲ هفته تمرینات مقاومتی و استقامتی بر ANP، اندوتلین-۱، آپلین و فشارخون در مردان میانسال با فشارخون بالا بود.
مواد و روشها: در این پژوهش ۲۸ مرد میانسال (با میانگین سنی ۴/۲±۳/۳۹ سال و ۷/۱±۶/۲۸ BMI=) دارای فشارخون بالا و داوطلب بهصورت تصادفی به دو گروه ١۴ نفره مقاومتی و استقامتی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل اجرای تمرینات استقامتی با شدت و مدت فزاینده و تمرینات مقاومتی با شدت ۸۰ درصد از یک تکرار بیشینه بود که سه جلسه در هفته و به مدت ۱۲ هفته اجرا گردید. نمونههای خونی ناشتا قبل از شروع پروتکل و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی اندازهگیری شد. برای تعیین تفاوتهای درونگروهی از آزمون t همبسته و جهت تعیین تفاوتهای بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد.
یافتهها: در هر دو گروه استقامتی و مقاومتی در پسآزمون افزایش معناداری در ANP و آپلین و همچنین کاهش معناداری در اندوتلین -۱ و فشارخون سیستولی و دیاستولی نسبت به پیشآزمون مشاهده شد. علاوه بر این، نتایج حاصل از مقایسه بین گروهی نشان داد که در پسآزمون در شاخصهای اندوتلین -۱، ANP و فشارخون سیستولی اختلاف معناداری به نفع گروه استقامتی وجود دارد.
نتیجهگیری: اگرچه اجرای ۱۲ هفته تمرینات استقامتی و مقاومتی باعث بهبود هورمونهای آپلین، اندوتلین -۱، ANP، فشارخون سیستولی و دیاستولی در مردان با فشارخون بالا شد اما میزان اثرگذاری تمرینات استقامتی بر شاخصهای اندوتلین -۱، ANP و فشارخون سیستولی بهطور محسوسی بهتر بود.
واژههای کلیدی: آپلین، اندوتلین-۱، تمرینات مقاومتی، تمرینات استقامتی، فشارخون، ANP،