تاثير دو شيوه ی تمرين هوازی بر زمان واکنش ساده و انتخابی مردان سالمند

مجتبی کاشفی*، رسول حمايت طلب ، داوود حومنيان (مجله پزشکی جهرم)

اهداف: هدف از انجام مطالعه‌ی حاضر، تعيين تاثير دو شيوه‌ی تمرين هوازی بر زمان واکنش ساده و انتخابی سالمندان مرد غيرفعال بود. مواد و روش‌ها: تعداد ۳۷ نفر از سالمندان بالای ۶۰ سال که از لحاظ بدنی سالم بودند، پس از گرفتن پيش‌آزمون‌ها، به طور تصادفی به سه گروه تقسيم شدند: ۱)گروه تمرين هوازی پياده‌روی يا دويدن نرم(۱۲نفر)، ۲) گروه تمرين هوازی دوچرخه‌سواری(۱۳نفر) و ۳)گروه کنترل(۱۲نفر). سپس گروه‌هاي۱ و۲ که گروه‌های تجربی تحقيق بودند به مدت ۸‌هفته، هر هفته ۳جلسه(يک روز استراحت در بين هر دو جلسه‌ی تمرينی) و هر جلسه به مدت ۴۵دقيقه در دو تمرين هوازی پياده‌روی يا دويدن و نيز تمرين هوازی دوچرخه‌سواری با شدت ۶۰درصد ضربان قلب بيشينه شرکت کردند. گروه۳(کنترل) در طول اجرای طرح، به فعاليت‌های روزمره‌ی خود می‌پرداخت و تمرين ورزشی خاصی را انجام نمی‌داد. پس از پايان دوره‌ی تمرينی، همه‌ی افراد در جلسه‌ی پس‌آزمون شرکت کردند. برای سنجش زمان واکنش ساده و انتخابی از دستگاه الکتريکی سنجش زمان واکنش استفاده شد. جهت بررسی اثر تمرين بر متغيرهای وابسته تحقيق و نيز بررسی تفاوت‌های بين گروهی از آزمون تحليل کوواريانس يک‌طرفه (ANCOVA) استفاده شد(۰۵/۰P≤). يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد که اعمال برنامه‌های تمرينی در هر دو گروه تجربی تحقيق در مقايسه با گروه کنترل باعث بهبود معنادار در زمان واکنش ساده و انتخابی آزمودنی‌ها شد. همچنين نتايج نشان داد که بين دو روش تمرينی تحقيق در اثرگذاری بز زمان واکنش ساده و انتخابی اختلاف معنی داری وجود ندارد. نتيجه‌گيری: با توجه به نتايج تحقيق پيشنهاد می‌شود که مربيان، سازمان‌ها و نهادهايی که با سالمندان سروکار دارند از تمرين‌های دوچرخه‌سواری و پياده‌روی و ساير تمرينان هوازی جهت کاهش خطر افتادن اين افراد استفاده کنند.
واژه‌های كليدي: تمرين هوازی، زمان واکنش ساده، زمان واکنش انتخابی، سالمند،

متن کامل مقاله رایگان