تاثير دوازده هفته تمرين هوازی تناوبی بر غلظت‌های سرمی کمرين، واسپين و شاخص مقاومت به انسولين دانشجويان دارای اضافه وزن

دکتر حميد رضا صادقی پور *، دکتر فرهاد دريانوش ، دکتر محسن ثالثی

مجله پزشکی زنجان

زمينه و هدف: کمرين و واسپين، از آديپو‌کاين های مترشحه از بافت چربی بوده که با التهاب و مقاومت انسولينی مرتبط می‌باشند. هدف از تحقيق حاضر، بررسی تاثير دوازده هفته تمرين تناوبی هوازی بر کمرين، واسپين و شاخص مقاومت به انسولين دانشجويان دارای اضافه وزن بود. روش بررسی: تعداد ۲۴ نفر از دانشجويان پسر دارای اضافه وزن بصورت داوطلبانه در اين تحقيق شرکت و بصورت تصادفی در دو گروه ۱۲ نفره تجربی و کنترل تقسيم شدند. گروه تجربی به مدت ۱۲ هفته (هر هفته ۳ جلسه، هر جلسه ۴۰ دقيقه) در تمرينات شرکت و گروه کنترل، برنامه معمول زندگی روزانه خود را داشتند. قبل و بعد از اين دوره، از همه آزمودنی‌ها جهت اندازه‌گيری متغيرهای کمرين، واسپين و شاخص مقاومت به انسولين نمونه خونی گرفته شد. برای تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار استنباطی t وابسته و مستقل و ضريب همبستگی پيرسون استفاده شد. يافته ها: در گروه تجربی بدنبال ۱۲ هفته تمرين تناوبی هوازی، کاهش معناداری در غلظت کمرين (t= 5/02 , P=0/001)، و شاخص مقاومت به انسولين (t=3/73 , P=0/003) مشاهده شد، در حاليکه تغيير معناداری در غلظت سرمی واسپين مشاهده نشد (t=2/04 , P=0/06). همچنين شاخص مقاومت به انسولين با هر دو متغير کمرين (P=0/007) و واسپين (P=0/04) رابطه معناداری داشت. نتيجه گيری: به نظر می‌رسد برنامه تمرين هوازی تناوبی با تاثير بر کمرين و مقاومت انسولين، می تواند در کاهش پاسخ های التهابی ناشی از چاقی و اضافه وزن نقش مهمی ايفا کند.
واژه‌های کلیدی: واژگان کليدی: کمرين، واسپين، شاخص مقاومت به انسولين، چاقی، تمرينات ورزشی،
متن کامل مقاله رایگان