سعيد امام دوست، دکتر محمد فرامرزی*، لاله باقری، دکتر خديجه اوتادی، احسان رزاقی نائينی، دکتر طاهره يزدانی ، علی ديرنده
دانشيار دانشگاه شهرکرد
مجله پزشکی شهر کرد
مقدمه: هموسيستئين، يکی از عوامل خطرزای جديد قلبی – عروقی بوده که بالا رفتن غلظت آن باعث افزايش بيماری های قلبی- عروقی میشود. هدف اين تحقيق شناخت تاثير يک دوره تمرين ترکيبی (مقاومتی و هوازی) بر سطح استراحتی هموسيستئين و نيمرخ ليپيدی مردان دارای اضافه وزن بود. روش بررسی: آزمودنیهای اين تحقيق ۳۰ مرد دارای اضافه وزن با ۲۹BMI≥، دامنه سنی ۲۲-۴۲ سال بودند که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۵نفر) و کنترل (۱۵نفر) تقسيم شدند. برنامه تمرين ترکيبی شامل ۸ هفته تمرين و هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه شامل ۱۲- ۱۰ تمرين قدرتی ايستگاهی با شدت ۸۰-۷۰ درصد ۱RM درنظرگرفته شد و در انتها ۲۰-۱۲ دقيقه تمرين دويدن هوازی با شدت ۸۰-۷۰ درصد MHR بود. آزمون t زوجی به منظور مقايسه پيش آزمون و پس آزمون در هر گروه و از آزمون t مستقل جهت مقايسه بين گروهها استفاده شد. يافتهها: نتايج اين تحقيق نشان داد، ۸ هفته تمرين ترکيبی نتوانست کاهش معنیداری در غلظت هموسيستئين ايجاد نمايد، با اين حال تمرين ترکيبی باعث کاهش معنیدار کلسترول(۰۱/۰P= )، BMI (01/0P= ) و وزن (۰۰۱/۰P= ) آزمودنیها شد. نتيجه گيری: به طورکلی، به نظر میرسد تمرين ترکيبی میتواند تاثير مثبتی بر نيمرخ ليپيدی افراد چاق داشته باشد. از طرف ديگر، در اين مطالعه تغيير معنیداری در ميزان هموسيستئين پلاسما مشاهده نشد که میتواند به علت عدم کافی بودن مدت و شدت برنامه تمرينی در اين تحقيق باشد.
کليد واژهها: تمرين ترکيبی مقاومتی هوازی، هموسيستئين، نيمرخ ليپيدي
متن کامل مقاله رایگان