تأثير هشت هفته تمرين در آب بر تعادل ايستای جانبازان با قطع عضو يکطرفه اندام تحتانی

يعقوب مرادی، ناصر بهپور، سعيد قايينی ، پرستو شمسه‌کهن

زمينه و هدف: قطع عضو يکی از شايعترين ناتوانی‌های حرکتی است که باعث ناتوانی پايدار در افراد می‌شود. نقص در عملکرد تعادلی يکی از عوارض قطع عضو می‌باشد. هدف از انجام اين تحقيق بررسی تأثير هشت تمرين در آب بر تعادل ايستای جانبازان با قطع يکطرفه اندام تحتانی می‌باشد.

 مواد و روش‌ها: در تحقيق ۱۹ نفر جانباز قطع عضو يکطرفه اندام تحتانی شرکت داشتند که به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. ابتدا تعادل ايستای هر دو گروه توسط دستگاه stability platform سنجيده شد سپس گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرينات آبی را در استخر را اجرا کردند در حاليکه گروه کنترل فقط فعاليت‌های روزانه خود را انجام می‌داند. بعد از پايان هشت هفته تعادل ايستای هر دو گروه دوباره سنجيده شد. از آمار توصيفی برای محاسبه ميانگين و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعيين اختلاف بين پيش و پس آزمون بين و درون گروهی از آزمون‌های t مستقل و همبسته در سطح معنی‌داری (p<0.05) استفاده شد.

نتايج: يافته‌ها نشان دادند که بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون گروه تجربی تفاوت معنی‌داری وجود داشت در حاليکه چنين تفاوتی در گروه کنترل مشاهده نشد. همچنين بين نمرات پس آزمون دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی‌داری وجود دارد در حاليکه بين نمرات پيش آزمون اين دو گروه تفاوت معنی‌داری و جود نداشت.

 بحث: بر اساس يافته‌های اين تحقيق می‌توان نتيجه گرفت که تمرين در آب باعث بهبود تعادل ايستای جانبازان قطع عضو يک طرفه اندام تحتانی می‌شود. بنابراين از اين نوع تمرينات می‌توان در برنامه‌های تمرينی و توانبخشی اين گروه از افراد استفاده کرد.

واژه‌های كليدي: جانباز، تمرین در آب، قطع عضو، تعادل ایستا،