بررسی اثر ۱۰ هفته تمرین پیلاتس بر تعادل ایستا و پویا و عوامل روان‌شناختی در مردان سالمند

محمد ابراهیم بهرام ۱، گودرز عکاشه۲، محبوبه شبان زاده فینی۳
۱- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، bahramsport۲۰۱۰@gmail.com
۲- گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی، کاشان، ایران
۳- گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی علوم و تحقیقات خوراسگان، اصفهان، ایران

مجله پزشکی فسا

چکیده

زمینه و هدف: عدم تعادل و اختلال در الگوی راه­رفتن از عوامل مؤثر در سلامت جسمانی، روانی و اجتماعی سالمندان است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر ۱۰ هفته تمرین پیلاتس بر تعادل ایستا و پویا و عوامل روان‌شناختی در مردان سالمند بود.
مواد و روش­ها: در این مطالعه نیمه تجربی، با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون، تعداد ۲۲ نفر از مردان سالمند مراجعه‌کننده به کلینیک امیرکبیر شهرستان کاشان در سال ۱۳۹۵ با میانگین سنی (۸۱/۲±۷۶/۶۵) به‌صورت دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌طور تصادفی، به دو گروه تجربی و کنترل، هر گروه ۱۱ نفر تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی پیلاتس، به مدت ۱۰ هفته و هر هفته ۳ جلسه به مدت ۶۰ دقیقه به تمرین پرداختند. داده­های جمع­آوری شده با استفاده از آزمون آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری ۰۵/۰ P<تجزیه‌وتحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد که تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا (۰۰۰۱/۰P=) و پویا (۰۰۰۱/۰P=) و سایر عوامل روان‌شناختی (۰۰۰۱/۰P=) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تأثیر معناداری داشته است (۰۵/۰>P)، اما در گروه کنترل که هیچ‌گونه برنامه تمرینی دریافت نکردند، اختلاف معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰˃P).
نتیجه­گیری: به نظر می­رسد، انجام تمرینات پیلاتس می­تواند باعث بهبود در تعادل ایستا و پویا، کاهش اضطراب و افسردگی و بهبود در عملکرد روانی و اجتماعی در مردان سالمند شود. تمرینات پیلاتس می­تواند به‌عنوان یک درمان مکمل در بهبود تعادل و کاهش سقوط و افتادن و همچنین توسعه شاخص­های سلامت روان، جایگزینی مناسب و کم‌هزینه، مؤثر واقع شود.
واژه‌های کلیدی: تمرین ‌پیلاتس، تعادل ایستا، تعادل پویا، عوامل روان‌شناختی

متن کامل مقاله رایگان