اثر هشت هفته تمرین مقاومتی شدید و متوسط بر بیان miR-1 و miR-206 عضلانی و IGF-1 سرمی در موشهای صحرایی نر سالمند نژاد ویستار
*فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران*
فیزیولوژی ورزشی
زهره شانظری۱؛ محمد فرامرزی ۲؛ ابراهیم بنی طالبی ۳؛ روح الله همتی۴
۱دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهرکرد
۲استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهرکرد
۳دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهرکرد
۴استادیار بیوشیمی، دانشگاه شهرکرد
چکیده
یکیازپیامدهایمهم وشایعدرافرادسالمند،آتروفیعضلانی وابستهبهسنیاهمانسارکوپنیاست.سارکوپنیاباکاهش چشمگیردرقدرتوتودةعضلانیهمراه است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی شدید و متوسط بر بیان miR-1، miR-206 بافت عضله و IGF-1 سرم موشهای صحرایی نر سالمند نژاد ویستار بود. ۳۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (۲۳ ماه) بهصورت تصادفی در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل شامل گروه تمرین مقاومتی با شدت متوسط (تعداد = نُه)، تمرین مقاومتی با شدت زیاد (تعداد = هشت) و گروه کنترل (تعداد = هشت) قرار گرفتند. تمرین مقاومتی شامل هشت هفته تمرین مقاومتی نردبان با شدت زیاد (۸۰ درصد از MVCC) و شدت متوسط (۶۰ درصد از MVCC) و پنج روز در هفته بود. بعد از دورة تمرین، بیانmiR-1 و miR-206 به روش RT–PCR در عضلات نعلی و خمکنندة دراز شست پا و IGF-1 در سرم اندازهگیری شد. تجزیهوتحلیل آماری با استفاده از آزمون آنوای یکطرفه با سطح معناداری (P < 0.05) انجام شد. نتایج نشان داد که بیان miR-1 و miR-206 در دو گروه مقاومتی شدید و مقاومتی متوسط نسبت به گروه کنترل پایینتر و غلظت IGF-1 در دو گروه مقاومتی شدید و مقاومتی متوسط نسبت به گروه کنترل بهطور معناداری بیشتر بود (P < 0.05). تمرین مقاومتی شدید در عضلة خمکنندة دراز شست پا در هر دو متغیر miR-1 و miR-206 تأثیر بمتن کاملیشتری داشت و در متغیر IGF-1 نیز تأثیر مداخلة قدرتی شدید بیشتر از مداخلة دیگر بود. بهنظر میرسدتمرین مقاومتیبا شدتهای متوسط و زیاد میتواند باعث تغییر در سطوح استراحتی برخی میکروRNAهای مرتبط با آتروفی عضلانی (miR-1 و miR-206) و سطوح سرمی پروتئین هدف آنها (IGF-1) و احتمالاً جلوگیری از سارکوپنیا در افراد سالمند شود.
کلیدواژهها
miR-1؛ miR-206؛ IGF-1؛ سارکوپنیا، فیزیولوژی ورزش