رحمان سوری ۱؛ محمد دارابی۲؛ کیا رنجبر۳؛ اعظم رمضان خانی۴
۱دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تهران، ایران
۲کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزش، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، ایران
۳دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس، ایران
۴استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشگاه رسام، البرز، ایران
مجله پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر سطوح اپلین و شاخصهای التهابی (اینترلوکین-۶ و پروتئین واکنشی- C) در مردان چاق کم تحرک بود. در این مطالعه نیمهتجربی، ۲۰ مردان ۴۸ تا ۶۰ سال و با ۳۰BMI≥ بهعنوان نمونه آماری انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (۱۰ نفر) و تمرین مقاومتی (۱۰ نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل ۱۲ هفته تمرین تمرینات مقاومتی، ۳ جلسه در هفته، ۳ دوره با ۱۲- ۱۰تکرار در هر جلسه و با شدت ۷۵ – ۵۰% یک تکرار بیشینه و زمان استراحت بین هر دور۹۰- ۶۰ ثانیه بود. تمرینات شامل حرکت پرس سینه، کشش زیر بغل پارویی، سرشانه هالتر از پشت، پرس پا، جلو ران و پشت ران بود. نمونههای خونی قبل و ۴۸ ساعت پس از ۱۲ هفته تمرین مقاومتی، جهت اندازهگیری اپلین، اینترلوکین-۶ (IL-6)، پروتئین واکنشی- C(CRP) و شاخص مقاومت به انسولین، جمعآوری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای تی زوجی و تی مستقل در سطح معناداری ٠٥/٠ p< با استفاده از نرم افزار SPSS20 تحلیل شد. یافتههای پژوهش نشان داد۱۲ هفته برنامه تمرین مقاومتی موجب کاهش معنیدار IL-6(036/0p=)، CRP (011/0p=)، وزن(۰۲۹/۰p=)، نمایه توده بدن (۰۲۱/۰p=) و درصد چربی (۰۰۵/۰p=) گردید. سطوح اپلین (۰۶/۰p=) و شاخص مقاومت به انسولین (۰۸۹/۰p=) در گروه تجربی کاهش یافت، که از لحاظ آماری معنادار نبود. بهطورکلی، ۱۲ هفته تمرین مقاومتی علی رغم کاهش معنادار شاخصهای التهابی، سبب کاهش معناداری در سطوح اپلین نشده است. بهنظر میرسد تغییرات مشاهده شده در شاخصهای التهابی، بهدلیل کاهش تودهچربی بدن و ماهیت ضدالتهابی تمرین مقاومتی بوده است.
کلیدواژهها
اپلین؛ اینترلوکین۶؛ تمرین مقاومتی؛ چاقی؛ کم تحرک