عباسعلي گائيني، محمد شباني، فاطمه ساجديفر
مقدمه: هدف از تحقيق حاضر، مقايسه تراكم مواد معدني مهرههاي كمري (BMD يا Bone mineral density) زنان ورزشكار و غير ورزشكار غير يائسه بود.
روش: ۱۵ ورزشكار زن دونده با سن ۸۱/۴ ± ۸۰/۳۳ سال، وزن ۲۲/۴ ± ۳۳/۵۷ كيلوگرم، قد ۳۱/۵ ± ۱۳/۱۶۴ سانتيمتر و شاخص توده بدني ۲۱/۲ ± ۴۱/۲۱ كيلوگرم بر متر مربع و ۱۵ زن غير ورزشكار با سن ۰۲/۵ ± ۷۳/۳۶ سال، وزن ۶۷/۱۰ ± ۰۰/۶۸ كيلوگرم، قد ۱۷/۴ ± ۲۰/۱۶۱ سانتيمتر و شاخص توده بدني ۳۴/۴ ± ۷۸/۲۶ كيلوگرم بر متر مربع كه همگي غير يائسه و در محدوده سني ۴۵-۳۰ سال بودند، به عنوان آزمودني در تحقيق شركت نمودند. BMD مهرههاي كمري توسط روش Dual-energy X-ray absorptiometry (DEXA) اندازهگيري شد. دادهها به كمك نرمافزار SPSS و با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معنيداري (۰۵/۰ ? P) تجزيه و تحليل شد.
يافتهها: در ناحيه مهرههاي كمري (۴L-1L)، بر اساس معيار Z-score و T-score، تمام زنان ورزشكار وضعيت بافت استخواني طبيعي داشتند؛ در حالي كه ۳/۱۳ درصد از زنان غير ورزشكار، دچار ناهنجاري استئوپني بودند. همچنين، BMD مهرههاي كمري زنان ورزشكار به طور معنيداري بيشتر از غير ورزشكاران بود. در ضمن، تفاوت معنيدار آماري بين مقادير T-score و Z-score ناحيه مهرههاي كمري زنان ورزشكار و غير ورزشكار مشاهده گرديد.
نتيجهگيري: به نظر ميرسد كه دويدن ميتواند باعث افزايش BMD مهرههاي كمري زنان غير يائسه گردد و به عنوان يك روش مؤثر غير دارويي ميتواند نقش مهمي در جلوگيري از پوكي استخوان ايفا نمايد.
كلمات كليدي: تراكم مواد معدني استخوان، T-score، Z-score، غير يائسه، زنان ورزشكار