تأثیر HIIT بر تروپونین I و پپتید سدیمی نوع B در رت‌های تحت رادیوتراپی

تأثیر HIIT بر تروپونین I و پپتید سدیمی نوع B در رت‌های تحت رادیوتراپی

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

بهزاد آریا ، محمد پرستش* ، محمدرضا بیاتیانی ، لیلی خاوری خراسانی
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران

مجله پزشکی فیض

چکیده

سابقه و هدف: آسیب قلبی، یکی از عوارض رادیوتراپی است. با توجه به تأثیر مطلوب فعالیت ورزشی بر قلب، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر تروپونین I و پپتید سدیمی نوع B در رت‌های تحت رادیوتراپی بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی ۲۴ رت نر ویستار به‌صورت تصادفی به ۴ گروه کنترل، HIIT، رادیوتراپی و رادیوتراپی + HIIT تقسیم شدند. پس از بی‌هوشی، رادیوتراپی با استفاده از اشعه ایکس با دوز ۱۱ Gy شتاب‌دهنده خطّی صورت گرفت. برنامه تمرینی گروه‌های HIIT و رادیوتراپی + HIIT شامل ۱۰ هفته HIIT بود. جهت اندازه‌گیری مقادیر سرمی تروپونین I و پپتید سدیمی نوع B (BNP) 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین ۵ میلی‌لیتر خون گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها از آنوای یک‌راهه در سطح معناداری ۰/۰۵>P استفاده شد.
نتایج: بین مقادیر تروپونین I گروه HIIT یا گروهی که تحت رادیوتراپی + HIIT قرار گرفتند، نسبت به گروه کنترل، تفاوت معناداری وجود نداشت (۰/۰۵<P) اما بین گروه رادیوتراپی و سه گروه دیگر تفاوت معناداری وجود داشت (۰۵/۰>P). همچنین، بین مقادیر BNP هیچ‌کدام از گروه‌ها، تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰/۰۵<P).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد رادیوتراپی باعث افزایش تروپونین I می‌شود اما HIIT این تأثیر را ندارد و حتی باعث کاهش مقادیر افزایش‌یافته آن نیز می‌شود. همچنین، HIIT یا رادیوتراپی تأثیری بر BNP ندارند. بنابراین، بیماران تحت رادیوتراپی می‌توانند از تمرینات HIIT به‌عنوان یک مداخله درمانی مفید استفاده کنند.
واژه‌های کلیدی: تمرین تناوبی شدید، رادیوتراپی، تروپونین I، پپتید سدیمی نوع B، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل