سارا ظاهری۱؛ وحید تادیبی ۲؛ امیر عباس منظمی۳؛ فرهاد نعلینی۴
۱کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه رازی
۲دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه رازی
۳استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه رازی
۴استادیار رادیولوژی، دانشگاه علومپزشکی کرمانشاه
مجله فیزیولوژی ورزشی
هدف از پژوهش حاضر بررسی آثار یک وهله فعالیت هوازی تناوبی بر اتساع رگی ناشی از جریان و فشارخون در زنان مبتلا به پیشپرفشاریخون (فشارخونسیستولی ۱۲۰تا۱۳۹ یا دیاستولی ۸۰تا۸۹ میلیمترجیوه) بود. بدینمنظور، ۱۲ زن مبتلا به پیشپرفشاریخون (با میانگین سنی ۶/۳±۴/۲۹ سال؛ وزن ۶/۴±۷/۶۵ کیلوگرم؛ شاخص توده بدن ۵/۱±۹/۲۴ کیلوگرم بر مترمربع)، بدون سابقه فعالیت ورزشی و ابتلا به هرگونه بیماری قلبی ـ عروقی در دو شرایط کنترل و فعالیت هوازی تناوبی مورد مطالعه قرار گرفتند. فعالیت هوازی تناوبی شامل چهار ست چهار دقیقهای دویدن با شدت ۹۰ تا ۹۵ درصد ضربان قلب بیشینه و چهار دقیقه فاصله استراحتی فعال بهصورت راهرفتن بود. اتساع رگی ناشی از جریان پیش از فعالیت و یک ساعت پس از آن با استفاده از دستگاه سونوگرافی داپلر اندازهگیری شد. فشارخون نیز پیش از فعالیت و بلافاصله تا یک ساعت پس از فعالیت در فواصل ۱۰ دقیقهای اندازهگیری گردید. یافتههای آزمون تی وابسته نشان میدهد که فعالیت هوازی تناوبی موجب افزایش معنادار اتساع رگی ناشی از جریان در یک ساعت پس از تمرین میشود (P=0.000). همچنین، فعالیت هوازی تناوبی موجب کاهش معنادار فشارخون از دقیقه ۲۰ پس از فعالیت گردید که این کاهش تا آخرین زمان اندازهگیری فشارخون؛ یعنی ۶۰ دقیقه پس از فعالیت ادامه داشت. بهطورکلی، یافتهها حاکی از آن است که انجام یک وهله فعالیت هوازی تناوبی با پاسخ مثبت در اتساع رگی ناشی از جریان و فشارخون در زنان مبتلا به پیشپرفشاریخون همراه میباشد.
کلیدواژه ها
فعالیت هوازی؛ تمرین تناوبی؛ فشارخون؛ FMD