تأثیر نوع تمرین طی محدودیت کالری بر غلظت ادیپوکاین‌‌های پلاسما مردان چاق

۱ محمد گله داری؛ ۲ محمدعلی آذربایجانی*
۱دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
۲دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

مجله فیزیولوژی ورزشی

مطالعة حاضر با هدف بررسی تأثیر محدودیت کالری همراه با تمرین اینتروال شدید و تمرین مقاومتی بر غلظت پلاسمایی ادیپونکتین، TNF-α و انسولین ناشتا انجام شد. در یک کارآزمایی نیمه تجربی ۲۸ مرد چاق سالم با میانگین سنی ۲/۷ ± ۶/۳۱ سال داوطلب به‌طور تصادفی به ۳ گروه محدودیت کالری (CR; n=8)، ترکیب محدودیت کالریک و تمرین اینتروال شدید (CRHIT; n=10) و ترکیب محدودیت کالریک و تمرین مقاومتی (CRRT; n=10) تقسیم شدند. تمرین اینتروال شدید با شدت ۹۰ – ۸۵ درصد ضربان قلب بیشینه و تمرین مقاومتی با شدت ۸۰ – ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه و سه جلسه در هفته اجرا شد. سه روز قبل از شروع ۱۲ هفته مداخله و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه‌‌های خونی جمع‌آوری شدند. وزن بدن، تودة چربی و درصد چربی بدن آزمودنی‌‌ها در هر سه گروه به‌طور معناداری کاهش یافت. غلظت ادیپونکتین پلاسما در گروه‌های ترکیبی به‌طور معناداری افزایش یافت (گروه تمرین اینتروال: از ۶۵/۲ به ۶/۴ و در گروه مقاومتی: از ۰/۳ به ۵/۳ میکروگرم بر میلی‌لیتر). غلظت TNF-α نیز در گروه‌های ترکیبی کاهش معناداری را نشان داد (گروه اینتروال: از ۴/۲ به ۴/۱ و در گروه مقاومتی: از ۷/۲ به ۵/۲ پیکوگرم بر میلی‌لیتر). افزایش ادیپونکتین و کاهش TNF-αدر گروه CRHIT بیشتر از گروه CRRT بود (۰٫ ۰۱≥P). غلظت انسولین پلاسما در هر سه گروه به‌طور معناداری کاهش یافت (CRRT: -18. 4%؛ CRHIT: -33. 3%؛ CR: -23. 3%)، اما هیچ تفاوت معناداری بین گروه‌‌ها وجود نداشت. نتایج حاصل نشان داد ترکیب تمرین اینتروال شدید و محدودیت کالری برای بهبود ترکیب بدن و کاهش انسولین ناشتا، TNF-α و افزایش ادیپونکتین پلاسما روش مناسب‌تری است.

کلیدواژگان
تمرین اینتروال شدید؛ تمرین مقاومتی؛ ترکیب تمرین و رژیم

متن کامل مقاله رایگان