تأثیر دو شیوۀ تمرین مقاومتی و بی‌تمرینی بر سطوح سرمی میوستاتین، کورتیزول، تستوسترون و قدرت عضلات مردان غیرورزشکار

۱ مختار عسکرپور کبیر ؛ ۲ محمد رضا کردی؛ ۳ فاطمه شب خیز
۱کارشناس‌ارشد گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران
۲دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران
۳استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران

نشریه علوم زیستی ورزشی

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر دو شیوۀ تمرین مقاومتی و یک دوره بی‌تمرینی بر سطوح سرمی میوستاتین، کورتیزول، تستوسترون و قدرت عضلات مردان غیرورزشکار بود. به این منظور ۳۴ مرد غیرورزشکار (سن ۸/۲±۳۵/۳۳ سال) به سه گروه: تجربی الف (چهار جلسه تمرین )، تجربی ب (سه جلسه تمرین در هفته) و کنترل تقسیم شدند. تمرین مقاومتی ( ۲۴ جلسه) براساس پروتکل تمرینی کرامر و همکاران (۲۰۰۴) و شامل ۳ ست ۸ تا ۱۰ تکراری با ۶۰ تا ۷۰ درصد ۱RM در عضلات بزرگ بدن بود. نمونه‌گیری خون، آزمون قدرت و سنجش ترکیب بدنی پیش از شروع اولین جلسه، پایان ۲۴ جلسه و بعد از یک دوره بی‌تمرینی انجام گرفت. نتایج با استفاده از تجزیه‌وتحلیل Mix ANOVA و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تمرین مقاومتی موجب افزایش قدرت عضلانی، تودۀ بدون چربی، تستوسترون و کاهش کورتیزول و میوستاتین در هر دو گروه شده است. این افزایش و کاهش در گروه تجربی الف بیشتر از گروه تجربی ب بود (۰۵/۰ (P< ، همچنین یک دوره بی‌تمرینی موجب افزایش سطوح سرمی میوستاتین و کورتیزول در گروه تجربی ب شد (۰۵/۰ (P
کلیدواژگان

بی‌تمرینی؛ تستوسترون؛ تمرین مقامتی؛ کورتیزول؛ میوستاتین

متن کامل مقاله رایگان