مریم بان پروری ، غلامرضا کاکا
استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
مجله پزشکی بیرجند
زمینه و هدف: پوکی استخوان یک بیماری پیچیده است که با کاهش توده استخوانی، منجر به ضعف استخوان و افزایش قابلیّت شکستگی میگردد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تغییرات اسکلتی ناشی از دو برنامه تمرینی با بار فزآینده بر ویژگیهای استخوانی رتهای نر استئوپروتیک بود.
روش تحقیق: این مطالعه تجربی، بر روی ۳۰ سر رت نر بالغ از نژاد ویستار با میانگین وزن اولیه ۱۸۰-۲۰۰ گرم انجام شد. ۲۴سر رت در چهار گروه تجربی شامل: گروه پایه (پیشآزمون)، تمرین مقاومتی، تمرین استقامتی و کنترل قرار گرفتند. ۶ سر رت نیز به عنوان گروه سالم درنظر گرفته شدند. در رتهای گروههای تجربی، با تزریق داخل صفاقی محلول اتانول ۲۰% (۳ گرم/کیلوگرم/روز)، برای چهار روز پیاپی بهمدّت ۳هفته، پوکی استخوان ایجاد گردید. دو گروه تمرینی، ۵ روز در هفته بهمدت ۱۲ هفته برنامه تمرینی را طبق پروتکل مقاومتی یا استقامتی اجرا کردند. بر روی رتهای گروه سالم، هیچگونه مداخلهای صورت نگرفت. در پایان مداخله، حیوانات کشته شدند و تراکم ماده معدنی استخوان (BMD) فمور و مهره چهارم و پنجم کمری (L4+L5) اندازهگیری شد. حداکثر بار کششی تیبیا چپ و فشاری مهره پنج کمری توسط تست مکانیکی، اندازهگیری گردید.
برای تجزیه و تحلیل دادهها، از نرمافزار آماری SPSS (ویرایش ۲۰) و آزمونهای آماری Kalmogorov– Smiranov، Levene، Independent t-Test، Paired t-Test، One-way ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey در سطح معنیداری ۰۵/۰ استفاده شد.
یافتهها: گروههای استقامتی (۰۳۵/۰P=) و مقاومتی (۰۰۱/۰P=)، افزایش معنیداری در BMD فمور در مقایسه با گروه کنترل داشتند. BMD L4 و L5 گروه مقاومتی و کنترل، بهطور معنیداری بالاتر از گروه استقامتی بود (۰۰۱/۰ P=و ۰۰۱/۰P=). حداکثر بار کششی تیبیا و فشاری مهره پنجم کمری گروه مقاومتی بهطور معنیداری بالاتر از گروه کنترل بود (۰۱/۰P= و ۰۳/۰P=).
نتیجهگیری: تمرین مقاومتی در مقایسه با تمرین استقامتی، میتواند تغییرات مناسب مؤثّرتری را در تراکم معدنی و قدرت مکانیکی القا کند.
واژههای کلیدی: پوکی استخوان، تمرین بدنی، تراکم ماده معدنی، استحکام مکانیکی،