- با ما در تماس باشید
- 09308658811
- iranepf@gmail.com
اثر تمرین قدرتی طولانی مدت بر سطوح سرمی بتاتروفین و آیریزین مردان مسن مبتلا به دیابتی نوع دو-فیزیولوژی ورزشی
تأثیر مصرف ویتامین D3 و تمرینات هوازی بر پروفایل لیپیدی، هورمون TSH و افسردگی در زنان چاق -فیزیولوژی ورزشی
۲۲ مرداد ۱۴۰۲
Comparison of twelve weeks periodized circuit resistance training and traditional resistance training on calprotectin levels in obese men – exercise physiology
۲۸ مهر ۱۴۰۲
اثر تمرین قدرتی طولانی مدت بر سطوح سرمی بتاتروفین و آیریزین مردان مسن مبتلا به دیابتی نوع دو-فیزیولوژی ورزشی
*فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران*
مجله دانشگاه علوم پزشکی تبریز
ميرعبدالله طهراموزي ۱ ، فرناز سیفی اسکی شهر ۲* ، رقیه افرونده ۲ ، لیلا کاتبی ۳ ، رضا فرضی زاده ۲
۱ دانشجوی دکتری گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
۲ گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
۳ گروه غدد و متابولیسم اطفال، دانشکده پزشکی، بیمارستان بوعلی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
چکیده
زمینه. هورمون های آیریزین و بتاتروفین به وضوح در مقاومت به انسولین دخیل هستند. با توجه به ضعف عضلانی افراد مسن دیابتی، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ۲۱ هفته تمرین قدرتی بر سطوح سرمی بتاتروفین و آیریزین در مردان مسن دیابتی نوع دو طراحی شده است.
روش‌کار. این مطالعهی نیمه تجربی، روی مردان دیابتی نوع دو با میانگین سنی ۲٫۹۰±۷۰٫۸۵ سال انجام شد. پروتکل تمرین قدرتی دو بار در هفته به مدت ۲۱ هفته انجام شد. تمرین‌ها شامل سه مرحله ۱-استقامت عضله، ۲- هیپرتروفی عضلات و ۳- حداکثر تمرین‌های قدرتی بود. سطح قندخون ناشتا و سطوح سرمی انسولین، بتاتروفین وآیریزین در دو مرحله قبل و بعد از تمرین‌ها سنجش شد.
یافته‌ها. سطوح سرمی انسولین، آیریزین و بتاتروفین سرم در گروه کنترل دیابت به نسبت گروه سالم پایینتر بود (۰/۰۵>P) و ۲۱ هفته تمرین قدرتی سبب افزایش سطوح سرمی انسولین، آیریزین و بتاتروفین و کاهش وزن بدن و سطح قند خون ناشتا در مردان مسن دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابت شد (۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری. تمرین قدرتی سبب بهبود اختلالات متابولیکی در افراد دیابتی شده و افزایش ترشح آیریزین و بتاتروفین بهدنبال تمرین نشان می دهد که تمرین میتواند یک مکانیسم محافظتی در دیابت داشته باشد.
پیامدهای عملی. حرکات ایستگاهی با اجرای فعالیت قدرتی، از طریق رشد عضلات اسکلتی افراد دیابتی باعث بهبود حساسیت انسولین و برداشت گلوکز بیشتر در بدن آنها می‌شود. همچنین این تمرین‌ها با افزایش سطوح آیریزین و بتاتروفین میتوانند یک مکانیسم محافظتی برای جلوگیری یا تاخیر عوارض دیابت نوع دو باشد.
کلید واژه ها: اختلال متابولیکی, افزایش قندخون, یک تکرار بیشینه, توده عضلانی, انسولین، فیزیولوژی ورزشی
