ﺗﺄﺛﯿﺮ تمرین هوازی، ازون و سلول‌های بنیادی مزانشیمی بر تغییرات آستانه درد در موش‌های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت

* فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران* 

ﺗﺄﺛﯿﺮ تمرین هوازی، ازون و سلول‌های بنیادی مزانشیمی بر تغییرات آستانه درد در موش‌های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت

لیلا عبدی زاده ، مقصود پیری* ، حسن متین همایی
گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مجله فیض

چکیده

سابقه و هدف: استرس حاد و مزمن ناشی از بی‌حرکتی به‌ویژه بی‌تحرکی ناشی از استئوآرتریت می‌تواند آستانه درد و رفتارهای دردی را متأثر کند؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تمرین هوازی، ازون و MSCsبر تغییرات آستانه درد در رت‌های استئوآرتریتی انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: تعداد ۴۵ سر رت نر بالغ ۸-۶ هفته‌ای ویستار، با میانگین وزنی۲۵۰-۲۳۰ گرم به دو گروه استئوآرتریت (۴۰n=) و کنترل سالم (۵n=) تقسیم شدند. استئوآرتریت از طریق جراحی در رت‌ها القا شد و سپس در ۸ گروه پنج‌تایی شامل کنترل بیمار، MSCs، تمرین هوازی، ازون، تمرین هوازی + ازون، تمرین هوازی + MSCs، ازون + MSCs و تمرین هوازی + ازون + MSCsقرار گرفتند. تمرین هوازی به‌مدت هشت هفته و با سرعت ۱۶متر بر دقیقه انجام شد. MSCs به‌میزان ۱۰۶ سلول بر کیلوگرم به زانوی رت‌ها تزریق گردید؛ همچنین تزریق ازون در ۳ تکرار و قبل از شروع تمرین با غلظت ۲۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر صورت گرفت. آستانه درد توسط آزمون صفحه داغ اندازه‌گیری و سطح معنی‌داری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد.
نتایج: آستانه درد در گروه بیمار استئوآرتریتی در مقایسه با گروه سالم کاهش معنی‌داری داشت (۰/۰۰۱=P). آستانه درد در گروه‌های سلول‌درمانی (۰/۰۰۳=P)، ازون‌درمانی و تمرین هوازی (۰/۰۰۰۱=P) افزایش معنی‌دار یافت. درحالی‌که اوج این افزایش در تمرین هوازی + MSCs دیده شد (۰/۰۲ =P).
نتیجه‌گیری: القای استئوآرتریت به کاهش آستانه درد منجر می‌گردد. هرچند تمرین هوازی، ازون و MSCs با افزایش آستانه درد نقش مهمّی در کنترل درد حادّ ناشی از استئوآرتریت دارند، اما حداکثر اثر بی‌دردی در تعامل تمرین هوازی + MSCs می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: تمرین، MSCs، ازون، صفحه داغ، استئوآرتریت، آستانه درد

متن کامل