فرزاد ناظم*، زهره حسين زاده ، محمد فرامرزی
مجله سالمندی ایران
چکيده: گرلين تام پلاسمايی در ايزوفورمهای آسيلدار و بدون آسيل هنگام چاقی، هايپرگليسمی، سوء تغذيه، ورزش و محدوديت کالری تغيير می کند. مطالعات علمی نيمرخ تغييرات و پاسخ هورمون گرلين تام را به دنبال ورزش های هوازی ناهمگون نشان داده است. از آنجا که فعاليت پياده-روی به صورت آرام يا نسبتا تند، در متن فعاليت های روزمره اقشار ميانسال و سالمند جريان دارد، هدف پژوهش حاضر بررسی اين پرسش است که آيا ميانگين تعداد گام روزانه با سطح پايه ايزوفورم گرلين آسيل دار زنان يائسه، به سبکهای زندگی متفاوت، وابسته است ؟
روش بررسی: چهل زن يائسه سالمند (سن ۶/۴ ± ۹/۵۵ سال) بدون عوراض قلبی-عروقی و متابوليک يا ارتوپدی و بر مبنای تعداد گام روزانه به دو گروه فعّال (بيست نفر) و کم تحرک (بيست نفر) تفکيک شدند.
يافته ها: ميانگين تعداد گام روزانه گروه فعّال (۲۶۵۹ ± ۸۰۲۲) نسبت به گروه کم تحرک(۹۱۳ ± ۳۴۵۰) به صورت معنادار بالاتر بود. غلظتهای پايه گرلين فعّال در دو گروه فعّال (pg/ml131± ۴/۱۹۵) وکم تحرک (pg/ml 73± ۴/۱۶۵) تفاوت معناداری نداشت همچنين ارتباط معناداری ميان سطح گرلين آسيل دار و تعداد گام روزانه آنان به دست نيامد (۰۵/۰< p). تغييرات انسولين ناشتا در دو گروه تفاوت معناداری نداشت و ارتباط آن با تعداد گام روزانه نيز معنادار نبود (۰۵/۰< p). با اين حال پارامترهای آنتروپومتری BMI,%BF, WHR در دو گروه، معنادار و ارتباط معکوس با تعداد گام روزانه را نشان داد (۰۵/۰>p).
نتيجه گيری: افزايش حجم فعاليت بدنی زنان سالمند يائسه با کاهش عوامل خطرزای بيماری های مزمن و کنترل چاقی ارتباط پيدا می کند و به علاوه افزايش تعداد گام روزانه (حداقل به اندازه ۸۰۰۰ گام در روز) تاثيری بر تغيير سطوح هورمونهای گرلين آسيل دار و انسولين ناشتا نداشت. به نظر می رسد که مطابق شواهد علمی آستانه حداقل ۱۰۰۰۰ گام روزانه، احتمالا برای دستيابی به ايجاد پاسخ سازگاری های متابوليک اين هورمون اشتها در افراد بزرگسال و ميانسال قابل توجه باشد که به مراتب پايين تر از حجم فعاليت بدنی زنان فعّال در اين مطالعه مقطعی است.
واژههای کلیدی: گرلين آسيل دار، گام روزانه، زنان يائسه فعّال و کم تحرک،