پاسخ امنتین و کمرین به دو مدل تمرینی متفاوت شنا در مردان دارای اضافه‌وزن

قاسم کاویانی دلشاد۱ ، لیلا وصالی اکبرپور۱ ، محمدعلی سمواتی شریف ۲
۱- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
۲- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

مجله پزشکی فسا

چکیده

زمینه و هدف: اُمنتین-۱ و کمرین آدیپوکاین­هایی هستند که به‌طور معکوس با چاقی ارتباط دارند. هدف پژوهش حاضر مقایسه­ی اثر هشت هفته تمرین شنا با شدت زیر بیشینه و شنای تناوبی شدید بر تغییرات مقادیر سرمی اُمنتین-۱ و کمرین مردان جوانِ دارای اضافه‌وزن است.
مواد و روش­ها: در این مطالعه نیمه تجربی از بین جامعه آماری (دانشجویان شناگر دارای اضافه‌وزن)، به‌صورت هدفمند، ۲۴ دانشجوی مرد (۶۷/۱± ۵/۲۲ سال) دارای اضافه‌وزن (۶۹/۰±۹۳/۲۶) به دو گروه شنای زیر بیشینه (با شدت ۶۰ تا ۶۷ درصد حداکثر ضربان قلب) و شنای تناوبی شدید (با شدت ۸۰ تا ۹۰ درصد حداکثر ضربان قلب) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل ۸ هفته و ۳ روز در هفته و هر جلسه ۴۵ تا ۶۰ دقیقه بود. قبل و ۲۴ ساعت بعد از اتمام تمرینات، cc۵ خون از آزمودنی‌ها گرفته شد. برای بررسی تفاوت‌های درون‌گروهی داده‌ها، از آزمون t همبسته و برای تفاوت‌های بین گروهی، از آزمون t مستقل با سطح معنی‌داری ۰۵/۰>p استفاده شد.
نتایج: هر دو روش تمرینی شنای زیر بیشینه (۰۰۱/۰p=) و تناوبی شدید (۰۱/۰p=) منجر به افزایش مقادیر اُمنتین-۱ شد و مقدار سرمی کمرین در هر دو گروه شنای زیر بیشینه (۰۰۵/۰p=) و تناوبی شدید (۰۲/۰p=) کاهش معناداری داشت. این نتایج با کاهش وزن، شاخص توده بدنی، نسبت دور کمر به باسن، درصد چربی و افزایش ظرفیت هوازی در هر دو گروه همراه بود (۰۵/۰>p).
نتیجه­گیری: می‌توان گفت که هشت هفته تمرینات شنای زیر بیشینه و تناوبی شدید، باعث افزایش مقادیر سرمی اُمنتین-۱ و کاهش کمرین و نیز کاهش عوامل وابسته به چاقی می­گردد.

واژه‌های کلیدی: شنای زیر بیشینه، شنای تناوبی شدید، اُمنتین-۱، کمرین، مردان دارایِ اضافه‌وزن

متن کامل