مقایسۀ تأثیر یک جلسه فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح TNF-α و VEGF بافت عضلۀ نعلی موش‌های چاق

مریم باقری۱؛ علی یونسیان۲؛ رحیمه مهدی زاده۲؛ مریم نورشاهی ۳
۱کارشناس‌ارشد دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، سمنان، ایران
۲دانشیار، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، سمنان، ایران
۳دانشیار، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

مجله علوم زیستی ورزشی

چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسۀ اثر یک جلسه فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح  TNF-αو  VEGF بافت عضلۀ نعلی موش­های چاق بود. به این منظور ۴۵ سر موش هشت‌هفته‌ای به مدت هشت هفته با رژیم پر­چرب تغذیه شدند. سپس ۲۷ سر موش­ با شاخص تودۀ بدنی بیش از gr/cm2  ۶۸/۰ به وزن gr10±۳۲۰ به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل، فعالیت تداومی و فعالیت تناوبی با شدت بالا تقسیم شدند. پس از دو هفته آشناسازی و تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی، گروه تناوبی و تداومی به‌ترتیب با شدت ۱۰۰ درصد vVO2maxو ۶۵ درصد vVO2maxدویدند، به‌طوری‌که مدت زمان دویدن براساس مسافت در گروه فعالیت ورزشی تناوبی محاسبه شد. گروه کنترل در هیچ
برنامه­ای شرکت نکردند. بلافاصله حیوانات تشریح و عضلۀ نعلی آنها جدا شد. پس از تعیین نرمال بودن داده­ها از آزمون­ آماری واریانس یکطرفه استفاده شد(۰۵/۰P<). یافته­ها نشان داد فقط گروه فعالیت ورزشی تناوبی در مقایسه با گروه کنترل (۰۰۱/۰=P) و با گروه تداومی (۰۰۳/۰=P) موجب کاهش معنا­دار سطوح VEGF شد، اما سطوح  TNF-αدر هر سه گروه تفاوت معنا­داری نداشت. همچنین نتایج نشان داد که برخلاف تصورات قبلی، فعالیت ورزشی تناوبی شدید موجب افزایش التهاب نشد. نگرانی در مورد انجام فعالیت ورزشی تناوبی و بالا رفتن التهاب و همچنین کاهش سطوح VEGF گروه تناوبی در افراد چاق مورد تردید است که تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است
کلیدواژه‌ها
فعالیت ورزشی تداومی؛ فعالیت ورزشی تناوبی شدید؛ TNF-α؛ VEGF

متن کامل مقاله رایگان