مقایسۀ تأثیر دو نوع پروتکل تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر سطوح گلوکز خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، پروتئین واکنش‌گر C با حساسیت بالا و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲

۱ پریسا بنائی؛ ۲ وحید تادیبی ؛ ۳ مهرعلی رحیمی
۱رازی
۲استاد/دانشگاه رازی
۳استاد/ دانشگاه علوم پزشکی رازی

مجله فیزیولوژی ورزشی

هدف این پژوهش مقایسۀ تأثیر تمرین ترکیبی بر سطوح گلوکز خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، پروتئین واکنش‌گر C با حساسیت بالا و مقاومت به انسولین در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ بوده‌است. در این مطالعه ۳۳ نفر زن مبتلا به دیابت نوع ۲ با دامنۀ سنی ۴۰ تا ۶۰ سال به سه گروه تجربی۱) تمرین ترکیبی (مقاومتی- هوازی) با فاصله ۲۰ دقیقه استراحت، تجربی۲) اجرای تمرین ترکیبی بدون استراحت و ۳) گروه کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین به صورت هشت هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد .نتایج نشان‌داد پروتئین واکنش‌گر C و هموگلوبین گلیکوزیله در دو گروه تمرینی کاهش و مقاومت به انسولین افزایش یافت، اما این تغییرات معنادار نبودند (P>0.05). غلظت گلوکز خون ناشتا در دو گروه تمرینی کاهش معناداری یافت (P<0.05). با این حال بین کاهش گلوکز خون ناشتا در دو گروه تمرینی تفاوت معناداری وجود نداشت. در گروه گواه هیچ‌­یک از متغیرها تغییر معنادار نداشتند. در نتیجه با توجه به آثار سودمند مشابه دو نوع تمرین ترکیبی و احتمال افت قند خون و پرهیز از خستگی بیش از حد این افراد در یک جلسه تمرین ترکیبی می­توان اجرای تمرین ترکیبی مقاومتی- هوازی را با ۲۰ دقیقه فاصله استراحتی پیشنهاد کرد.
کلیدواژگان
دیابت نوع ۲؛ تمرین ترکیبی؛ هموگلوبین گلیکوزیله؛ پروتئین واکنش‌گر C با حساسیت بالا

متن کامل مقاله رایگان