مریم قاسمی ، فرزانه تقیان
دانشگاه آزاد خوراسگان
مجله پزشکی پارس
چکیده
۴۰ نفراز زنان چاق با میانگین سنی ۱۲/۷ ±۹/۳۷ سال،وزن۷۱/۳±۸۰/۹۰کیلوگرم و شاخص توده بدنی ۳۹/۲±۷۵/۳۶ کیلوگرم برمترمربع انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند که شامل سه گروه تجربی، گروه تمرین هوازی فزاینده (۱۰نفر)، گروه مصرف شیرین بیان(۱۰نفر)، گروه ترکیبی(تمرینات هوازی فزاینده به همراه مصرف شیرین بیان)(۱۰نفر) و گروه کنترل(۱۰نفر) بودند. نمونه خونی اولیه به میزان ۱۰ میلی لیتر از ورید قدامی بازویی آزمودنی ها جهت اندازه گیری آدیپونکتین ،گلوکز،انسولین و مقاومت به انسولین گرفته شد. سپس آزمودنی های گروه تمرین در برنامه ی تمرین هوازی فزاینده ۱۲ هفته،۳جلسه در هفته،( از ۱۰ تا ۳۰ دقیقه با استفاده از تردمیل )شرکت کردند.گروه مصرف شیرین بیان به مدت ۱۲ هفته کپسول حاوی ۳۰۰میلی گرم پودرریشه شیرین بیان ۱بار در روز بعد ازغذا مصرف کردند. گروه ترکیبی به ترکیبی از تمرینات هوازی فزاینده و مصرف شیرین بیان پرداختند. آزمودنی های گروه کنترل نیز در طول تحقیق درهیچ برنامه تمرینی منظم شرکت نکردند.پس از ۱۲ هفته تمامی متغیرهادر ۴ گروه مجدد اندازه گیری شد.برای مقایسه ی متغیرها در بین گروههای مورد مطالعه ازآزمون تحلیل واریانس یک طرفه و همچنین برای مقایسه های درون گروهی از آزمون تی وابسته استفاده گردید. سطح معنی داری ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. یافته ها:نتایج نشان دادند که سطح آدیپونکتین پلاسما به طور معنی داری در هر سه گروه تجربی افزایش یافته درحالی که مقاومت به انسولین،وزن بدن و شاخص توده بدنی کاهش یافته بود(۰۵/۰(P<،در ضمن این شاخص ها در گروه کنترل تغییر نکرده بودند.
واژههای کلیدی: تمرینات هوازی فزاینده، شیرین بیان، آدیپونکتین پلاسما، مقاومت به انسولین