مقایسه تأثیر دو نوع برنامه تمرین هوازی بر بیان ژن نروتروفین۴ و عملکرد حرکتی رت‌های دچار ضایعه نخاعی – فیزیولوژی ورزشی

مقایسه تأثیر دو نوع برنامه تمرین هوازی بر بیان ژن نروتروفین۴ و عملکرد حرکتی رت‌های دچار ضایعه نخاعی – فیزیولوژی ورزشی

فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

مهدی ضیایی بشیر زاد۱ ، صادق چراغ بیرجندی* ۲، محمدامین یونسی هروی۳ ، رضا سالاری نیا۴
۱- گروه علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بجنورد، بجنورد، ایران
۲- استادیار گروه علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بجنورد، بجنورد، ایران ، s_birjandi2001@yahoo.com
۳- استادیار گروه فیزیک پزشکی و رادیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
۴- استادیار گروه بیوتکنولوژی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران

مجله پزشکی خراسان شمالی

چکیده

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی اثر چهار هفته تمرین منتخب بر عملکرد حرکتی و بیان ژن نروتروفین۴ در هیپوکمپ رت‌های مبتلا به ضایعه نخاعی بود.
روش کار: این مطالعه که از نوع تجربــی است، روی رت‌های نر بالغ و جوان انجـام شـد. حیوانات به‌صورت تصادفی به ۶ گروه (کنترل سالم، سالم با پروتکل تمرینی اول، سالم با پروتکل تمرین دوم، ضایعه نخاعی، ضایعه نخاعی با پروتکل تمرینی اول و ضایعه نخاعی با پروتکل تمرینی دوم، هر گروه ۷ سر) تقسیم شدند. ابتدا، حیوانات تحت بیهوشی عمومی و آسیب نخاعی قرار گرفتند. پس از دو هفته ریکاوری، رت‌ها به‌مدت ۴ هفته، دو نوع برنامه تمرین هوازی انجام دادند. پس از انجام تمرین‌ها، تست حرکتی و تست‌های مولکولی برای سنجش تغییرات بیان ژن فاکتور نروتروفین۴ از هیپوکمپ حیوانات انجام شد. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات توسط نرم‌افزار SPSS 20.0 انجام شد. سطح معناداری نیز ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نمرات تست حرکتی در گروه دریافت‌کننده‌ تمرین در مقایسه با نمرات تست حرکتی گروه آسیب، افزایش معناداری داشت. بیان ژن نروتروفین۴ در مدل آسیب نخاعی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت، همچنین، بیان این ژن در گروه آسیب نخاعی + تمرین ۱ و در گروه آسیب نخاعی + تمرین ۲ نسبت به گروه آسیب نخاعی افزایش داشت؛ اما این افزایش بیان بین دو گروه آسیب نخاعی + تمرین تفاوت معناداری را نشان نداد.
نتیجه‌گیری: پروتکل‌های تمرینی در این مطالعه علاوه بر ایجاد بهبود حرکتی در حیوانات دچار ضایعه نخاعی، بر بیان ژن نروتروفین۴ مؤثر هستند و می‌توانند عاملی برای رشد آکسونی و بقای نرونی در بهبودی ضایعه نخاعی باشند
واژه‌های کلیدی: آسیب طناب نخاعی، نروتروفین۴، پروتکل تمرین، عملکرد حرکتی، فیزیولوژی ورزشی

متن کامل