مقایسه اثر ۸ هفته تمرین ترکیبی با دو شدت متفاوت بر میزان هورمون ایریزین و شاخص‎های گلیسمیک زنان دیابتی نوع

مهتاب انتشاری۱؛ فهیمه اسفرجانی ۲؛ جلیل رئیسی۳
۱مهتاب انتشاری، دانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
۲دانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه اصفهان،اصفهان، ایران
۳استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه اصفهان،اصفهان، ایران

مجله پزشکی مشهد

چکیده
مقدمه
ایریزین مایوکاینی است که از پروتئین غشایی FNDC5 آزاد می‎شود و تأثیرات مثبتی بر متابولیسم کربوهیدرات‎ها دارد. پژوهش حاضر به بررسی اثر دو شدت تمرین ترکیبی بر میزان ایریزین، قند خون ناشتا، HbA1c و مقاومت انسولینی پرداخته است.
روش کار
در این مطالعه ۲۶ زن دیابتی نوع ۲ به گروه های، تمرین ترکیبی شدید، متوسط و کنترل تقسیم شدند. گروه‎های تمرینی، ۸ هفته تمرین شامل ۵ روز تمرین هوازی و ۲ روز تمرین قدرتی با کش داشتند. تمرین هوازی گروه تمرینی شدید با ۷۰ تا ۸۹% HRmax و ۷۵ دقیقه در هفته و تمرین هوازی گروه تمرین متوسط با ۵۵ تا ۶۹% HRmax و ۱۵۰ دقیقه در هفته اجرا شد. قبل از شروع تمرینات و ۴۸ ساعت پس از آخرین تمرین، نمونه خونی گرفته شد. از آزمون آنوا برای تحلیل داده‎ها استفاده گردید (p ˂ ۰۵/۰).
نتایج
تمرین ترکیبی منجر به افزایش هورمون ایریزین و کاهش قند خون ناشتا، HbA1c و مقاومت انسولینی در هر دو گروه شد. اگر چه افزایش هورمون ایریزین در گروه تمرینی شدید افزایش بیشتری داشت اما تفاوت معناداری در میزان قند خون، HbA1c و مقاومت انسولینی بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه­ گیری
تمرینات ترکیبی جهت افزایش میزان ایریزین، کاهش قند خون ناشتا، HbA1c و مقاومت انسولینی و در نتیجه کنترل بیماری دیابت سودمند می‎باشند و می‎توان از این تمرینات جهت بهبود شرایط گلیسمی استفاده نمود.
کلیدواژه‌ها
ایریزین؛ تمرینات ترکیبی؛ هموگلوبین A1c؛ قند خون؛ مقاومت انسولینی

متن کامل رایگان