مقایسه اثر شدت‌های مختلف یک جلسه فعالیت ورزشی ترکیبی بر پاسخ فاکتور نکروز تومور آلفا (TNFα ) و اینترلوکین- ۶ (IL-6 ) مردان فعال

اسماعیل عظیمیان ۱ ؛ روح الله رنجبر۲ ؛ سعید شاکریان۲ ؛ عبدالحمید حبیبی۳ ؛ مهری غفوریان۴
۱کارشناس ارشد دانشگاه شهید چمران اهواز
۲استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز
۳دانشیار دانشگاه شهید چمران اهواز
۴دانشیار دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

مجله فیزیولوژی ورزشی

هدف از این مطالعه مقایسه اثر شدت های یک جلسه فعالیت ورزشی ترکیبی بر میزان اینترلوکین-۶ و فاکتور نکروز تومور آلفای مردان فعال بود . در این تحقیق ۱۰ مرد فعال با میانگین سن (۱۵/۱±۳/۲۰سال )، شاخص توده بدنی (۷۳/۱±۸۸/۲۱ کیلوگرم بر متر مربع) و حداکثر اکسیژن مصرفی (میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه) (۰۳/۳±۹۳/۴۸) داوطلبانه با دارا بودن شرایط لازم شرکت کردند. شرکت کنندگان فعالیت ورزشی ترکیبی (ابتدا بخش هوازی سپس مقاومتی) را در سه شدت کم، متوسط و زیاد انجام دادند. برای مقایسه شدت‌های مختلف فعالیت ترکیبی، مرحله هوازی به شکل دویدن روی تردمیل با سرعت ۸، ۶/۹ و۲/۱۱ کیلومتر بر ساعت و هزینه مشابه ۳۰۰ کیلوکالری و مرحله مقاومتی بر اساس ۴۵ ،۶۵ و ۸۵ درصد حداکثر قدرت بیشینه در شش حرکت یکسان سازی شد. قبل، بلافاصله بعد و ۲۴ ساعت بعد از هر جلسه فعالیت خونگیری بعمل آمد. نتایج نشان داد، هیچ یک از اثرات زمان نمونه‌گیری (۰٫۰۵<P)، شدت فعالیت (۰٫۰۵<P) و اثر تعاملی زمان نمونه‌گیری× شدت فعالیت (۰٫۰۵<P) مقادیر اینترلوکین-۶ ، فاکتور نکروز تومور آلفا و گلوکز در پایان جلسات فعالیت ترکیبی در شدت های مختلف تغییر معنی داری نکرد. نتایج تحقیق نشان داد فعالیت ترکیبی حاد در شدت های مختلف با برابر سازی هزینه انرژی تا ۳۰۰ کیلوکالری در بخش هوازی و برابری بار کار در بخش مقاومتی بر میزان اینترلوکین-۶ و فاکتور نکروز تومور آلفا مردان فعال تاثیر چندانی ندارد.
کلیدواژگان
فعالیت ورزشی ترکیبی؛ فاکتور نکروز تومور آلفا؛ اینترلوکین ۶؛ لاکتات؛ گلوکز

متن کامل مقاله رایگان