مقایسه اثر تمرین تناوبی شدید و تداومی بر سطوح پلاسمایی فاکتورهای فیبرینولیتیک در بیماران CAD

مقایسه اثر تمرین تناوبی شدید و تداومی بر سطوح پلاسمایی فاکتورهای فیبرینولیتیک در بیماران CAD

*تمرین تداومی و تمرین تناوبی-کمپلکس t-PA/PAI-1* فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران

حمید رجبی ۱ احسان خدمتگزار ۱ جلال دستمالچی ۲ محمدرضا دهخدا ۳

۱ گروه فیزیولوژی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران.

۲ متخصص قلب و عروق، فلوشیپ اقدامات مداخله‌ای قلب و عروق (اینترونشنال کاردیولوژی)، یزد، ایران

۳ گروه فیزیولوژی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران

مجله چندی شاپور

زمینه و هدف: تضعیف عملکرد فیبرینولیز یک عامل پاتوژنیک بسیار مهم در پیشرفت بیماری CAD محسوب می‌شود و تمرینات ورزشی مختلف از روش‌های متفاوتی باعث بهبود عملکرد سیستم فیبرینولیتیک در این بیماران می‌شوند. این تحقیق اثر دو نوع تمرین تناوبی و تداومی را بر برخی شاخص‌های فیبرینولیتیک بیماران CAD مطالعه می‌کند.
روش بررسی: تعداد ۳۰ نفر بیمار واجد شرایط به صورت داوطلبانه در ۳ گروه تمرین تناوبی، تمرین تداومی و گروه کنترل تقسیم و گروه‌های تمرینی به مدت ۱۲ هفته و ۳ جلسه در هفته تمرین کردند. تغییرات آنتی‌ژن TAFI و کمپلکس t-PA/PAI-1 قبل و بعد از دوره تمرین با استفاده از آزمون آماری کوواریانس آنالیز شدند.
یافته ها: بین تغییرات آنتی‌ژن TAFI در گروه‌های کنترل با تناوبی و همچنین کنترل با تداومی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (۰۵/۰<P) اما کمپلکس t-PA/PAI-1 در هردو گروه تناوبی (۰/۰۰۱=p) و تداومی (۰/۰۰۱=p) نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری کاهش یافت. کاهش آنتی‌ژن TAFI در گروه تناوبی به طور معنی‌داری بیشتر از گروه تداومی بود (۰۲۸/۰P=) در مقابل کاهش کمپلکس t-PA/PAI-1 در گروه تداومی به طور معنی‌داری بیشتر از گروه تناوبی بود (۰۲۴/۰P=).
نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات تناوبی و تداومی هر کدام از طریق مکانیزم جداگانه‌ای باعث ایجاد اثرات مطلوب در سیستم فیبرینولیتیک بیماران CAD می‌شوند و شاید بتوان گفت که استفاده از هر دو نوع تمرین برای بهبود عملکرد این سیستم در بیماران CAD ضروری است.

کلیدواژه‌ها

تمرین تناوبی شدید، تمرین تداومی، فاکتورهای فیبرینولیتیک، CAD

متن کامل