مقایسه‌ی اثر یک دوره تمرینات ترکیبی با و بدون مکمل زنجبیل بر پراکسیداسیون لیپیدی و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی زنان چاق دیابتی نوع دو

رویا عسکری ۱، امیر حسین حقیقی۲، ندا بدری۲
۱- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی علوم ورزشی دانشگاه حکیم سبزواری ،
۲- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی علوم ورزشی دانشگاه حکیم سبزواری

مجله دیابت و متابولیسم

مقدمه: افزایش قند خون، با کاهش دفاع ضداکسایشی بدن، همراه است. هدف تحقیق حاضر مقایسه‌ی اثر تمرینات مقاومتی‌ـ هوازی با و بدون مصرف زنجبیل بر برخی از شاخص‌های اکسایشی و ضداکسایشی در زنان چاق دیابتی نوع دو بود.
روش‌ها: ۲۴ زن دیابتی نوع دو با میانگین سنی ۳۶/۴±۴۷/۴۹ سال، نمایه‌ی توده‌ی بدن ۱۶/۳±۳۱ کیلوگرم/ مترمربع، قد ۰۴/۰±۵۶/۱ متر به‌صورت نمونه در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه ۱۲نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه ۱۲ هفته، ۳ جلسه در هفته، تمرینات مقاومتی را با شدت ۸۵-۷۵ درصد یک تکرار بیشینه در ۸ ایستگاه، و پس از ۵ دقیقه استراحت، تمرینات تناوبی هوازی را با شدت ۸۵-۷۵ درصد ضربان قلب بیشینه، انجام دادند. یک گروه روزانه کپسول‌های ۸۰۰ میلی‌گرمی پودر ریزوم زنجبیل و گروه دوم کپسول‌های حاوی آرد گندم را مصرف کردند. ۲۴ ساعت قبل و بعد از دوره‌ی تمرینی، مالون دی آلدئید (MDA) ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی (TAC) آنزیم سوپراکسید دیسمیوتاز  (SOD)مقدار گلوتایتون (GSH)، هموگلوبین گلیکوزیله (HbAlc)، گلوکز و انسولین و ترکیب بدنی سنجیده شد.
یافته‌ها: ۱۲ هفته تمرین ترکیبی همراه و بدون مصرف زنجبیل سبب کاهش معنادار هموگلوبین گلیکوزیله، انسولین، مقاومت انسولینی، درصد چربی و افزایش معنادار TACو گلوتایتون نسبت به حالت پایه شد (۰۵/≥۰P)، در حالی که بر مقادیر SOD و MDA تأثیر معناداری بر جای نگذاشت.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد انجام تمرینات ترکیبی با و بدون مصرف زنجبیل سبب بهبود شرایط آنتی‌اکسیدانی و برخی از شاخص‌های ترکیب بدنی در زنان چاقدیابتی نوع دو باشد.

واژه‌های کلیدی: تمرینات ترکیبی، مکمل زنجبیل، پراکسیداسیون لیپیدی، ظرفیت ضد اکسایشی، زنان دیابتی

متن مقاله رایگان