مقایسة پاسخ‌ برخی هورمون‌های متابولیکی به تمرین مقاومتی با شدت‌های مختلف با محدودیت و بدون محدودیت جریان خون در دختران جوان

راحله امیری ۱؛ فهیمه اسفرجانی۲؛ سید محمد مرندی۳
۱کارشناسی‌ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهان
۲دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهان
۳استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه اصفهان

مجله فیزیولوژی ورزشی

چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسة پاسخ برخی هورمون‌های متابولیکی به تمرین مقاومتی با شدت‌های مختلف با محدودیت و بدون محدودیت جریان خون در دختران فعال بود. در این پژوهش که با روش نیمه‌تجربی و طرح متقاطع انجام شد، ۱۱ نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان با میانگین سنی ۱۹ سال در سه وضعیت تمرین مقاومتی کم‌شدت با محدودیت و بدون محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی با شدت بالا بدون محدودیت جریان خون با فواصل یک‌‌هفته‌ای قرار گرفتند. جلسه‌های تمرین شامل حرکات فلکشن، اکستنشن بازو و زانو در سه نوبت با ۱۵ تکرار بود. در گروه با محدودیت جریان خون، ناحیة پروکسیمال اندام موردنظر با تورنیکت (فشار ۱۲۰-۱۰۰ میلی‌متر جیوه) هنگام تمرین بسته می‌شد. نمونة خونی، قبل و بلافاصله بعد از تمرین حاد با هدف تعیین غلظت هورمون رشد، عامل رشد شبه‌انسولینی، تستوسترون، کورتیزول و لاکتات گرفته شد. برای تحلیل داده­ها از آنالیز واریانس با اندازه‌گیری تکراری در سطح معناداری  P≤۰٫۰۵استفاده شد. برمبنای یافته­ها، هورمون رشد و لاکتات در هر سه وضعیت تمرینی افزایش معناداری نسبت به پیش‌آزمون نشان دادند (P<0.001)؛ اما تفاوت معناداری در مقادیر تستوسترون (P=0.307) و عامل رشد شبه‌انسولینی (P=0.831) مشاهده نشد. همچنین، هورمون کورتیزول در هر سه وضعیت تمرینی کاهش معناداری نسبت به پیش‌آزمون داشت (P<0.001). به‌نظر می‌رسد که تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون با شدت کم، به‌اندازة تمرین مقاومتی با شدت زیاد و بدون محدودیت جریان خون، بر پاسخ‌های هورمون رشد و فاکتورهایی مانند لاکتات (که می‌تواند باعث افزایش قدرت و هایپرتروفی شود) تأثیر داشته باشد.
کلیدواژه‌ها
محدودیت جریان خون؛ هورمون رشد؛ عامل رشد شبه‌انسولینی؛ تستوسترون؛ لاکتاتمتن کامل رایگان