لاله باقری۱ ؛ محمد فرامرزی۲ ؛ ابراهیم بنی طالبی ۳ ؛ زهرا مردان پور شهرکردی۴
۱دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکدة ادبیات و علوم انسانی،دانشگاه شهر کرد، شهرکرد،ایران
۲دانشیار، دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکدة ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
۳استادیار، دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکدة ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
۴کارشناس یارشد فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکدة ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
مجله علوم زیستی ورزشی
چکیده
هدف این مطالعه مقایسۀ تأثیر سه شیوۀ تمرین ترکیبی بر غلظت تستوسترون، کورتیزول، نسبت تستوسترون به کورتیزول و قدرت عضلانی زنان سالمند بود. به این منظور ۴۰ نفر از زنان سالمند (دامنۀ سنی ۸۲/۰±۳۴/۶۰ سال) بهطور تصادفی ساده در یکی از چهار گروه تمرین استقامتی+ قدرتی (E+S) (n=9)، قدرتی+ استقامتی (S+E) (n=10)، ترکیبی چرخشی (ACT) (n=12) و کنترل (n=9) قرار گرفتند. برنامههای تمرینی به مدت ۸ هفته و ۳ روز در هفته انجام گرفت. برنامۀ تمرین استقامتی شامل کار روی دوچرخۀ ثابت و برنامۀ تمرین قدرتی شامل چندین تمرین منتخب بالاتنه و پایینتنه بود. از آزمون تی وابسته و آزمون آنالیز واریانس یکطرفه بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد ۸ هفته تمرین تغییری در میزان تستوسترون گروه S+E و ACT نداشت، اما کاهش معناداری در میزان تستوسترون در گروه E+S مشاهده شد (۰۰۷/۰=P). نتایج نشاندهندۀ وجود اختلاف معنادار در میزان تستوسترون بین گروههای E+S و ACT بود (۰۱/۰=P ). علاوهبر این، در میزان کورتیزول و نسبت تستوسترون به کورتیزول (T/C) پس از تمرین تغییر معناداری مشاهده نشد. همچنین، افزایش معنادار قدرت بالاتنه فقط در گروههای E+S و ACT و قدرت پایینتنه در همۀ گروههای تمرین مشاهده شد. با توجه به عدم تغییر شایان توجه در سطح پایۀ هورمونها در سه گروه تمرین ترکیبی، این افراد وضعیت کاتابولیکی مزمنی را تجربه نکردند و از آنجا که قدرت در همۀ گروهها افزایش یافته است، بهنظر میرسد بین وضعیت هورمونی و کسب قدرت در این مطالعه رابطهای وجود ندارد.
کلیدواژه ها
تمرین ترکیبی؛ تستوسترون؛ قدرت؛ کورتیزول؛ نسبت تستوسترون به کورتیزول