مقايسه ی اثر زمان های مختلف استراحت مطلق بر روی کمر درد حاد

مرتضی دهقان ، فريناز فرهبد (مجله پزشکی شهر کرد)

زمينه و هدف: در طی دهه های گذشته استراحت در بستر به عنوان درمان سنتی برای بسياری از اختلالات اسکلتی و عضلانی تجويز می گرديد که امروزه در خصوص کارآمد بودن اين روش اختلاف نظر وجود دارد. هدف از اين مطالعه بررسی مقايسه ای اثر زمان های مختلف استراحت مطلق بر روی کمردرد حاد بود. روش بررسی: در اين مطالعه کارآزمايی بالينی بيمارانی که به دليل کمردرد حاد به کلينيک بيمارستان آيت اله کاشانی شهرکرد مراجعه نموده بودند، پس از همسان سازی به طور تصادفی در دو گروه کنترل (۴۰=n) و استراحت (۸۰=n) قرار گرفتند. گروه کنترل تحت درمان با داروی سلکوکسيب ۲۰۰ ميلی گرم روزانه و گروه استراحت تحت درمان با داروی سلکوکسيب ۲۰۰ ميلی گرم روزانه همراه با استراحت مطلق قرار گرفتند. هر دو گروه در بدو ورود به مطالعه، روز سوم، هفتم وچهاردهم مورد بررسی و معاينه قرار گرفتند و پرسشنامه استاندارد ارزيابی درد مک گيل برايشان تکميل گرديد. يافته ها: ميانگين کلی درد بر اساس نمره پرسشنامه مک گيل در گروه استراحت مطلق در ۴ معاينه از ۲۵/۵ به ۱۸/۶، ۹/۸ و ۲/۲ کاهش يافت که اين تغييرات از نظر آماری در ۴ نوبت معاينه معنی دار بود (۰۵/۰P<). همچنين کاهش درد در گروه کنترل از ۲۴/۶ به ۲۱/۳، ۱۴/۴ و ۷/۳ بود که تنها در دو معاينه (سوم و چهارم) تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (۰۵/۰P<). به طور کلی کاهش شدت درد در گروه استراحت مطلق بيشتر از گروه کنترل بود. نتيجه گيری: مطالعه ی حاضر نشان داد استراحت مطلق می تواند موجب کاهش درد کمر در بيماران مبتلا به کمر درد حاد شده که اين کاهش نسبت به گروه دارو درمانی به تنهايی بيشتر می باشد؛ لذا استراحت مطلق به عنوان يک درمان مکمل مناسب در کنار دارو درمانی پيشنهاد می شود.
واژه‌های كليدي: استراحت مطلق، درد، کمر درد حاد،

متن کامل مقاله رایگان