عليرضا حسن پور۱، نسترن قطبی*۲، نسرين ناصری۳ ، شهره جلائی۳
زمينه و هدف : ورزشکاران گروههای مختلف ورزشی جهت انجام مهارتهای مختص به رشتهی خود به تعادل ديناميک اندام تحتانی نياز دارند.سوالی که ميتواند مطرح شود اين است که آيا ورزشکاران رشتههای مختلف ورزشی از لحاظ تعادل ديناميک اندام تحتانی با يکديگر تفاوتی دارند؟ اين مطالعه با هدف مقايسهی تعادل ديناميک اندام تحتانی با استفاده از آزمونهای عملکردی در ورزشکاران فوتباليست، هندباليست و تکواندو کار انجام شد.
روش بررسی : ۳۰ ورزشکار مرد سالم از ۳ رشتهی ورزشی فوتبال، هندبال و تکواندو ( هر کدام ۱۰ نفر)با ميانگين سنی ۰۶/۰ ± ۸۳/۲۳ سال در اين مطالعه شرکت داشتند. مقايسهی تعادل ديناميک اندام تحتانی توسط چهار آزمون دوی رفت و برگشت سريع (shuttle run:SR) ،پرش به شکل ۸ (figure of 8 hop:FEH) ، پرش از سمتی به سمت ديگر (side to side hop:SSH) و پرش چابکانه (agility hop:AH) انجام شد و از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۹جهت تجزيه و تحليل اطلاعات استفاده شد.
يافته ها : ميانگين نمرهی آزمونهای SR ، FEH و AH در تکواندو کارها نسبت به فوتباليستها و هندباليستها بيشتر بود(به ترتيب ۲۶/۰ ± ۱۱/۷ ،۰۹/۱ ± ۸۶/۹ و ۳۱/۱ ± ۲/۹ ). فوتباليستها در آزمون SSH بالاترين نمره را نسبت به تکواندوکاران و هندباليستها کسب کردند (۸۴/۰ ± ۵۲/۷ ) و هندباليستها در آزمون FEH نسبت به فوتباليستها نمرهی بالاتر و نسبت به تکواندوکاران نمرهی پايينتری را کسب کردند (۹۴/۰ ± ۵۹/۹).درمقايسه بين گروههای ورزشی تنها درنمرات آزمونهای SR و AH تفاوت معنيداری مشاهده شد (به ترتيب۰۳/۰ p= و ۰۱/۰ p= ).
نتيجه گيری :اين مطالعه نشان داد که تعادل ديناميک اندام تحتانی در ورزشکاران رشتههای ورزشی تکواندو،هندبال و فوتبال ميتواند متفاوت باشد و به نظر ميرسد فوتباليستها و هندباليستها نسبت به تکواندوکاران به سرعت و چابکی بيشتری جهت انجام مهارتهايشان نياز دارند. اين مسئله در طراحی تمرينات اختصاصی ورزشکاران بايد مورد توجه قرار گيرد.
کليدواژهها :آزمون عملکردی، فوتباليست، هندباليست، تکواندوکار