مقايسه اثر دو پروتکل تمرينات هوازی و تمرينات مقاومتی بر تعادل و فاکتور رشد عصب (NGF) مردان مبتلا به بيماری نوروپاتی-ديابتی

مهدی خان بابازاده، احمد ابراهيمی عطری ، امير رشيدلمير

مجله پزشکی یزد

مقدمه: نوروپاتی ديابتی يکی از شايع‌ترين عوارض ميکرو واسکولار ديابت است. در اين تحقيق به بررسی مقايسه اثر دو پروتکل تمرينات هوازی و تمرينات مقاومتی بر تعادل و فاکتور رشد عصب (NGF) مردان مبتلا به بيماری نوروپاتی-ديابتی ‌پرداخته شده است. روش بررسی: در اين مطالعه تجربی، ۳۰ بيمار نوروپاتی ديابتی پس از تأييد بيماری توسط پزشک متخصص به سه گروه ۱۰ نفره (کنترل، تمرينات هوازی و تمرينات مقاومتی) تقسيم شدند. در دو گروه تمرينی، تمرينات به مدت هشت هفته انجام شد. قبل و بعد از دوره تمرينی، از گروه‌ها آزمون‌های ۵ Chair stand ,Timed Up & Go وBerg Balance Scale و فاکتور رشد عصب نيز توسط کيت آزمايشگاهی گرفته شد. نتايج : در گروه تمرين هوازی، شاخص‌های فاکتور رشد عصب، TUG، ۵CS و شاخص کلی تعادل به طور معنی‌داری بهبود يافت. يافته‌ها در مورد گروه تمرينات مقاومتی کار با وزنه در فاکتور رشد عصب و آزمون‌های TUG، ۵CS، Berg بهبود عملکرد را نشان دادند. اما در مقايسه بين دو گروه تمرينی، در آزمون‌های TUG ،BBS و ۵CS تفاوت بين دو گروه معنی‌دار و در گروه تمرينات هوازی، بهبود عملکرد بيشتری مشاهده شد. فاکتور رشد عصب نيز در گروه تمرينات هوازی با افزايش بيشتری نسبت به گروه تمرينات مقاومتی همراه و تفاوت بين دو گروه معنی‌دار بود. نتيجه‌گيری: تمرينات هوازی و مقاومتی کار با وزنه، هردو می‌تواند باعث بهبود عملکرد عصبی- عضلانی و تعادلی و افزايش فاکتور رشد عصب در بيماران نوروپاتی ديابتی گردد. اما در مقايسه بين اين دو گروه از تمرينات، تمرينات هوازی تأثير بيشتری نسبت به گروه مقاومتی کار با وزنه از خود نشان داد.
واژه‌های کلیدی: تمرين مقاومتی، تمرين هوازی، تعادل، فاکتور رشد عصب، نوروپاتی ديابتی،

متن کامل مقاله رایگان