مقايسه اثر تمرين‌های کششی استاتيک و ويبريشن بر شاخص‌های ثبات پاسچرال در زنان سالم

زمينه و هدف: تمرين‌های کششی با تحريک گيرنده‌های حس عمقی و افزايش انعطاف پذيری بافت‌ها و ويبريشن نيز با تحريک گيرنده‌های حس عمقی می‌توانند در بهبود ثبات پاسچرال نقش مهمی‌داشته باشند. مطالعه حاضر به منظور مقايسه تأثير تمرين‌های کششی استاتيک با ويبريشن بر شاخص‌های ثبات پاسچرال در زنان سالم انجام شد.

مواد و روش‌ها: اين کارآزمايی بالينی در سال ۱۳۹۰ در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. چهل و پنج دانشجوی دختر سالم از طريق نمونه‌گيری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در ۳ گروه مساوی قرار گرفتند. گروه اول به مدت ۴ هفته، هر هفته ۵ روز و هر روز به مدت ۲۰ دقيقه تمرين‌های کششی استاتيک ۵ ثانيه‌ای دريافت کردند. برای گروه دوم ويبريشن با فشار متوسط، فرکانس بالا و سرعت ۲۵۰۰ دور در دقيقه به مدت ۲۰ دقيقه با همان دوز استفاده شد. برای گروه کنترل مداخله انجام نشد. شاخص‌های ثبات کلی، قدامی- خلفی و جانبی با سيستم تعادلی بايودکس Biodex System SD 950-304 مدل Sw45-30D-E6N (New York, United States of America, Biodex Medical System, Inc) در وضعيت‌های مختلف قبل و بعد از مداخله اندازه‌گيری شد. از آزمون‌های آماری t زوجي و آناليز واريانس يک‌طرفه برای تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شد.

يافته‌ها: در گروه کشش استاتيک شاخص ثبات کلی در وضعيت ايستاده روی پاي راست با چشمان باز از ۴۴/۰±۰۸/۵ به ۴۴/۰±۹۸/۴ (۰۲۷/۰=p) و شاخص ثبات جانبی در وضعيت ايستاده روی دو پا با چشمان بسته از ۳۶/۰±۹۰/۱ به ۳۲/۰±۷۵/۱ (۰۰۶/۰=p) کاهش يافتند. در گروه ويبريشن کليه شاخص‌هاي تعادلی کاهش داشتند (۰۰۱/۰>P). اختلافی بين سه گروه از نظر کليه متغيرهای مطالعه قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد (۰۵/۰<P).

نتيجه‌گيری: نتايج مطالعه نشان داد که ويبريشن در اکثريت وضعيت‌های مورد مطالعه سبب افزايش ثبات پاسچرال می‌شود.

واژه‌های کليدی: تمرين‌هاي کششی استاتيک، ويبريشن، ثبات پاسچرال، بايودکس