مقايسه‌ی تأثير برنامه‌ی تمرين هوازی تناوبی و تداومی بر حداکثر اکسيژن مصرفی نمايه توده‌ی بدن و درصد چربی بدن دانشجويان افسری

حسين نيک‌رو ، مهرعلی باران چشمه^*

اهداف: يکی از اصلی‌ترين بخش‌های آموزش نظاميان تمرين‌های آماده‌سازی جسمانی می‌باشد. هدف اين پژوهش مقايسه تأثير دو شيوه برنامه‌ی تمرين هوازی تناوبی و تداومی بر حداکثر اکسيژن مصرفی (VO₂max)، نمايه توده‌ی بدن (BMI) و درصد چربی بدن دانشجويان مرد دانشگاه افسری ناجا بود.

روش‌ها: بدين منظور ۵۰ دانشجو با دامنه‌ی سني۲۳- ۱۹ سال به عنوان نمونه‌ی آماری به روش نمونه‌گيری ساده انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه ۲۵ نفره برای اجرای تمرينات هوازی تناوبی و تداومی تقسيم شدند. هر گروه به مدت ۸ هفته، هر هفته ۵ جلسه و هر جلسه به مدت ۴۵ دقيقه به تمرينات هوازی مورد نظر پرداختند. برنامه تمرينات هوازی تناوبی شامل دويدن‌های تناوبی به مسافت‌های ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰، ۴۰۰ و ۶۰۰ متر با شدت ۸۵-۸۰ درصد ضربان قلب ذخيره‌ای همراه با استراحت بين دورها و ست‌ها و تمرينات هوازی تداومی شامل دويدن‌های مداوم بدون استراحت با شدت ۶۰-۵۵ درصد ضربان قلب ذخيره‌ای بود. داده‌ها با استفاده از روش آماری تی در گروه‌های همبسته و مستقل در سطح معنی‌داری ۰۵/۰>P آزمايش شدند.

يافته‌ها: هر دو گروه تمرين هوازی تناوبی و تداومی افزايش معنی‌داری در حداکثر اکسيژن مصرفی و کاهش معنی‌داری در نمايه توده‌ی بدن را نشان دادند و هم‌چنين بين دو گروه تفاوت معنی‌داری در افزايش حداکثر اکسيژن مصرفی مشاهده شد. هيچ تفاوت معنی‌داری در تغييرات ميانگين‌های درون گروهی و بين گروهی درصد چربی بدن وجود نداشت.

نتيجه‌گيری: يک دوره تمرين هوازی تناوبی نسبت به يک دوره تمرين هوازی تداومی پاسخ مؤثرتری را بر بهبود VO₂max، BMI و درصد چربی بدن دارد.

واژه‌های كليدي: ورزش هوازی، تمرین تناوبی، تمرین تداومی، حداکثر اکسیژن مصرفی، نمایه توده‌ی بدن، درصد چربی بدن، دانشجوی افسری،