فعاليت بدنی و غلظت هموگلوبين گليکوزيله سرم

اردشير ظفری، ياسر کاظم زاده ، رشيد حيدری مقدم ، اردشير معيری، سيد عبدالرضا مرتضوی طباطبايی ، اصغر اشرفی حافظ

مقدمه: : با افزايش فعاليت بدنی و مصرف انرژی برحسب نوع ، شدت و مدت زمان مختلف تمرين ورزشی در افراد ديابتيک و غيرديابتيک، فرآيند کنترل هيپرگليسمی به طور مطلوب تری انجام می شود. اينکه آيا بين حداکثر اکسيژن مصرفی تخمينی به عنوان شاخص ميزان فعاليت بدنی با هموگلوبين گليکوزيله سرم خون مردان ميانسال فعال، غيرفعال و مبتلا به بيماری عروق کرونر (CAD) ارتباطی وجود دارد يا خير، جای بحث دارد. پژوهش مقطعی حاضر، پژوهشی توصيفی- تحليلی گذشته نگر است که با هدف تعيين و مقايسه ارتباط هم بستگی حداکثر اکسيژن مصرفی (VO2max) تخمينی با هموگلوبين گليکوزيله (HbA1c) سرم انجام شد. مواد و روشها: آزمودنی های پژوهش سه گروه از مردان ۴۰ تا ۵۵ سال فعال، غيرفعال و مبتلا به CAD بودند که به طور تصادفی از ميان افراد داوطلب واجد شرايط گزينش شدند. VO2max از فرمول غير تمرينی برآورد شد. غلظت ناشتای HbA1c سرم با روش ايمونواسی آنزيمی اندازه‌گيری شد. ارتباط VO2max تخمينی و HbA1c سرم با ضريب همبستگی رتبه ای اسپيرمن ، معنی دار بودن آن با آزمون T فيشر و مقايسه آن ها با آزمون Z فيشر در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ < P محاسبه شد يافته های پژوهش: مقادير پارامترهای سنجش بصورت زير بود: VO2max گروه فعال: ۵۶۳/۲ ± ۰۳۹/ ۳۹، غيرفعال: ۰۵۶/۳ ± ۶۴۷/۳۲ و CAD: mL.Kg-1.min-1275/4 ± ۳۷۸/۳۰ ، غلظت ناشتائی HbA1c گروه فعال: ۳۶۵/۰± ۲۶۶/۴، غيرفعال :۳۷۰/۱ ± ۷۳۳/۴ و CAD : 321/1 ± ۲۵۳/۵ درصد. ضريب هم بستگی VO2max تخمينی با HbA1c درگروه CAD معنی دار بود ]۰۳۹/۰=P و*۵۳۸/۰- = (۱۳)sr [. ديگر ضريب های هم بستگی [ فعال: (۲۹۲/۰=P و۲۹۱/۰- = (۱۳)sr ) و غيرفعال: (۲۱۷/۰=P و۳۳۸/۰- = (۱۳)sr)] معنی دار نبود. بحث و نتيجه گيری: با توجه به نتايج بدست آمده می توان گفت که فعاليت اثر مطلوبی روی HbA1c ندارد و HbA1c در مقابل فعاليتهای تمرينی مقاوم است.

واژه‌هاي كليدي: ديابت، فعاليت بدني، هموگلوبين گليكوزيله، بيماری عروق کرونر، حداکثر اکسيژن مصرفی