عملکرد تيروئيد و ارتباط آن با مقاومت به انسولين در زنان مبتلا به ديابت بارداری در مقايسه با زنان باردار سالم

دکتر فرانک شريفی *، دکتر مهران نظام ديبا ، دکتر کوروش کمالی

مجله پزشکی زنجان

زمينه و هدف: ديابت بارداری و کم کاری تيروئيد از شايع‌ترين اختلالات اندوکرين در بارداری هستند و هردو از شرايط مقاومت به انسولين محسوب می‌شوند. هورمون‌های تيروئيدی مادر نقشی مهم در امبريوژنز و بلوغ جنين و IQ کودک وی دارد. براساس تجربيات بالينی ما به‌نظر می‌رسد کم کاری تحت بالينی تيروئيد در مبتلايان به ديابت بارداری شايع‌تر است. از آنجاکه تست‌های عملکرد تيروئيد جزء تست‌های روتين دوران بارداری محسوب نمی‌شود، لذا ما در اين مطالعه ضمن بررسی عملکرد تيروييد، ارتباط آن با مقاومت به انسولين را در خانم‌های باردار مورد بررسی قرارداديم. روش بررسی: مطالعه‌ی حاضر مطالعه‌ای توصيفی تحليلی بود که در آن ۱۴۲ زن باردار در دو گروه مبتلا به ديابت بارداری و زنان سالم شرکت داشتند. بر روی کليه‌ی شرکت کنندگان پس از اخذ اطلاعات دموگرافيک و محاسبه‌ی BMI، تست تحمل گلوکز انجام شد. همچنين برروی نمونه خون ناشتا تست‌های عملکرد تيروئيد، سطح سرمی آنتی بادی ضد TPO و انسولين ناشتا اندازه‌گيری شد. نتايج به‌دست آمده با استفاده از آمارهای توصيفی و تست‌های آماريT-Test و کای دو و مدل رگرسيون چندمتغيره آناليز شد. يافته‌ها: در اين مطالعه ۶۸ زن باردار با ديابت بارداری (GDM) و ۷۴ زن باردار سالم شرکت داشتند. سن و BMI زنان دچار GDM بيشتر از گروه کنترل بود (۰۰۰۱/۰< P) سطح TSH سرمی پس از حذف عوامل مداخله‌گر در هيچيک از دو گروه همبستگی معنی‌داری با سطح انسولين و اندکس HOMA-IR نداشت. در ميان گروه بيماران ۷/۱۴درصد و در ميان گروه سالم ۸/۶درصد سطح Anti-TPO بيش ازحد طبيعی داشتند (۱۷۱/۰=P). سطح آنتی‌بادی ضد TPO هم با اندکس HOMA-IR (01/0=P) و هم باسطح انسولين (۰۰۳/۰=P) ارتباط آماری معنی‌داری داشت. نتيجه گيری: در مجموع نتايج اين مطالعه همراهی اختلال عملکرد تيروييد را با ديابت بارداری نشان نداد، اگرچه آنتی‌بادی‌های ضدتيروييد در ديابت بارداری بيشتر ديده شد. انجام مطالعات آينده با حجم نمونه بالاتر می‌تواند به نتيجه‌گيری دقيق‌تر در اين زمينه کمک کند.
واژگان کليدی: ديابت بارداری، TSH، Anti TPO، مقاومت به انسولين، کم کاری تيروئيد ساب کلينيکال،

متن کامل مقاله رایگان