تغییرات IL-6، IL-10 و نسفاتین – ۱پلاسمای در رت های نر چاق؛تأثیر دوازده هفته تمرین استقامتی

^۱روح الله حق شناس ؛ ^۲علی اصغر رواسی؛ ^۳محمدرضا کردی؛ ^۴مهدی هدایتی؛ ^۵فاطمه شبخیز؛ ^۶محمد شریعتزاده

کاهش التهاب بلندمدت در اثر چاقی ناشی از رژیم غذایی پرچرب با تمرین ورزشی مشاهده شده، اما سازوکارهای آن به‌طور کامل مشخص نشده است. به همین منظور در پژوهش حاضر، تأثیر دوازده هفته تمرین استقامتی بر IL-6، IL-10 و نسفاتین -۱ رت‌های نر چاق، بررسی شد. ۱۶ سر، رت نر ویستار دو‌ماهه به مدت ۸ هفته با غذای پرچرب تغذیه شدند تا به میانگین وزنی g 30 ± ۳۱۹ رسیدند. سپس به‌طور تصادفی به دو گروه ۸ تایی (گروه کنترل و گروه تمرین استقامتی دوازده‌هفته‌ای) هر جلسه ۶۰ دقیقه با سرعت ۲۵ تا ۳۰ متر در دقیقه، ۵ روز در هفته، دویدن روی تردمیل بدون شیب تقسیم شدند و از آب و غذای در دسترس استاندارد استفاده کردند. از روش الایزا برای اندازه‌‌گیری متغیرهای بیوشیمیایی IL-6، IL-10 و نسفاتین -۱ استفاده شد. نتایج نشان داد که دوازده هفته تمرین استقامتی تفاوت معناداری بین وزن رت‌ها ایجاد کرد (۰۰۱/۰ = P). IL-6 گروه تمرین به‌طور معناداری کمتر بود‌ (۰۴/۰ = p). نسفاتین -۱ گروه تمرین به‌طور معناداری افزایش یافت (۰۱/۰ = P). IL-10 با آنکه در گروه تمرین کمتر بود، از لحاظ آماری معنادار نبود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین استقامتی بلندمدت به افزایش عامل ضدالتهابی نسفاتین -۱ منجر شد و احتمالاً نسفاتین -۱ در تعادل انرژی بدن نقش دارد که در سطح پلاسما مستقل از تغییرات IL-10 و IL-6 است.

کلیدواژگان: التهاب؛ تمرین استقامتی؛ چاقی؛ نسفاتین -۱؛ IL-6