تغییرات مقاومت به انسولین و رزیستین سرمی بعد از ۱۰ هفته تمرین تناوبی شدید در مردان دارای اضافه وزن و چاق

شاهین ریاحی ملایری؛ محمد امین ساعی۲
۱استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران
۲دانشجوی دکتری،دانشکده علوم ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران

نشریه پژوهش های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش

چکیده

چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ۱۰ هفته تمرین تناوبی شدید بر مقاومت به انسولین و سطوح سرمی رزیستین در مردان دارای اضافه وزن و چاق انجام شد. ۱۸ مرد با میانگین سنی۳۶ /۲ ±۷ /۲۰ سال و شاخص توده بدن kg/m2 ۲۸/۷±۲/۶۸ به صورت تصادفی در دو گروه نه نفری شامل گروه کنترل و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم بندی شدند. آزمودنی ها در گروه HIIT به مدت ۱۰ هفته و سه جلسه در هفته (۱۰ وهله دویدن یک دقیقه ای) در برنامه تمرینی شرکت کردند. شدت تمرین ۹۰-۸۰ درصد ضربان قلب هدف بود. ۴۸ ساعت بعد از جلسه آخر تمرین خونگیری در شرایط ناشتایی انجام گرفت. مقایسه تغییرات بین گروهی و درون گروهی به ترتیب با آزمون تحلیل کوواریانس و t زوجی انجام و معناداری در سطح ۰/۰۵>p در نظر گفته شد. نتایج بین گروهی نشان داد که تغییرات در هیچکدام از متغیرهای بررسی شده به جز وزن بدن (۰/۰۴۲=p) بین گروه HIIT و کنترل معنادار نبوده است. اما کاهش معنادار BMI

(۰/۰۰۲=p )، مقاومت به انسولین (۰/۰۲۹=p)، درصد چربی بدن (۰/۰۰۵=p) و وزن بدن (۰/۰۱=p) در گروه HIIT مشاهده شد. همچنین، VO2max در گروه HIIT به صورت معناداری افزایش یافت (۰۰۱/۰>p). باوجود این، تغییرات درون گروهی (۰/۳۸=p) و بین گروهی (۰/۴۵۹=p) سطوح رزیستین از نظر آماری معنادار نبود. نتایج حاضر نشان داد که HIIT نقش موثری در کاهش مقاومت به انسولین و بهبود ترکیب بدن در مردان دارای اضافه وزن و چاق دارد، که این اثرات مثبت HIIT مستقل از تغییرات در سطوح رزیستین اتفاق می افتد.
کلیدواژه‌ها
تمرین تناوبی شدید (HIIT)؛ رزیستین؛ مقاومت به انسولین؛ ترکیب بدن

متن کامل