تعیین تاثیر هشت هفته تمرین شنا همراه با مکمل دهی زینک بر برخی نشانگرهای عملکردی کلیه متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در موش های صحرایی -فیزیولوژی ورزشی
فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران
مجله فیض
حسین انصاری ، الهام افتخاری* ، جمشید بنایی فر بروجنی ، سعید کشاورز
مرکز تحقیقات طب ورزشی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
چکیده
زمینه و هدف: بیماریهای حاد کلیوی بار سنگینی را بر بستریهای طولانیمدت در مراکز درمانی تحمیل میکنند. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر ۸ هفته تمرین شنا و مکمل دهی زینک بر برخی نشانگرهای عملکردی کلیه متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در موش های صحرایی بود.
روشها: در این مطالعه تجربی، ۳۲ سر موش صحرایی نفرکتومی شده با سن ۸-۱۰ هفته و وزن ۱۹۰-۲۲۰ گرم به طور تصادفی به گروه های ۱) کنترل نفرکتومی (Nef)، ۲) تمرین شنا (ST)، ۳) مکمل زینک (Z)، ۴) تمرین شنا + مکمل زینک (ST+Z) تقسیم شدند؛ همچنین برای بررسی اثرات انسداد کامل یکطرفه حالب تعداد ۸ سر موش صحرایی سالم در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. گروه های ST و ST+Z به مدت ۸ هفته، ۳ جلسه در هفته و هر جلسه ۲۰-۴۵ دقیقه در استخر ویژه حیوانات شنا کردند. گروه های Z و ST+Z نیز روزانه mg/kg 30 زینک سولفات را به روش گاواژ معدی دریافت نمودند. مقادیر کراتینین، هموگلوبین، سدیم، پتاسیم و فسفر در خون سنجش شد.
یافتهها: مقادیر سدیم و کراتینین در گروه های Z، ST و ST+Z به طور معنی داری کمتر از گروه Nef بود (۰/۰۵≥P). مقادیر پتاسیم در گروه Z به طور معنی داری کمتر از گروه Nef بود (۰/۰۱۸=P). مقادیر فسفر در گروه ST+Z نسبت به گروه Nef به طور معنی داری کمتر بود (۰/۰۰۳=P).
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد تمرین و مکمل دهی زینک دارای اثرات تعاملی بر بهبود یون ها و کاهش کراتینین سرم متعاقب انسداد کامل یک طرفه حالب در مدل های حیوانی می باشند. بنابراین پیشنهاد می شود در شرایط اختلالات کلیوی از تعامل تمرین شنا و مکمل زینک استفاده شود.
واژههای کلیدی: تمرین، مکمل زینک، کراتینین، هموگلوبین، نفرکتومی، فیزیولوژی ورزشی