تخمین سطح مقطع عضلۀ چهار‌سر‌ران و همسترینگ با استفاده از اندازه‌های آنتروپومتریکی ناحیۀ ران

رئوف نگارش ۱؛ روح اله رنجبر۲؛ عبدالحمید حبیبی۳؛ محمد مومن غریبوند۴؛ مطهره مختارزاده۱
۱دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز
۲استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز
۳دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز
۴استادیار رادیولوژی، دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز

مجله فیزیولوژی ورزشی

هدف از پژوهش حاضر ارائۀ مدل‌هایی جهت پیش‌بینی سطح مقطع عضلۀ چهار‌سر‌ران و همسترینگ براساس اندازه‌های آنتروپومتریکی در مردان ۲۰ تا ۷۰ ساله بود. بدین‌منظور، ۸۸ مرد غیرفعال و سالم با دامنۀ سنی ۲۰ تا ۷۰ سال از بین افراد داوطلب برای شرکت در ‌پژوهش انتخاب شدند. شایان‌ذکر است که از تصویربرداری سی‌‌تی‌اسکن به‌عنوان روش مرجع و از اندازه‌گیری‌های آنتروپومتریکی ناحیۀ ران به‌عنوان متغیرهای پیش‌بین استفاده گردید. نتایج رگرسیون چند‌عاملی، ارتباط معنا‌داری را میان اندازه‌گیری‌های آنتروپومتریکی با سطح مقطع و حجم عضلۀ چهارسرران در دو گروه نشان می‌دهد (۰٫۰۵≥P). در این پژوهش مدل تخمین سطح مقطع به‌صورت (۱٫۰۱۳ ۰٫۱۰۲(A)-+(12.861(M – (O)1.418‌ =سطح مقطع عضلۀ چهارسرران) و ( ۳۴٫۶۷۲- ۰٫۲۵۳(A)+ 0.628(M)- (1.302(O =سطح مقطع عضلۀ همسترینگ) بود که در این مدل‌ها منظور از O، دور ران در ناحیۀ میانی؛ M چربی زیر‌پوستی در ناحیۀ میانی به سانتی‌متر در ناحیۀ قدامی ران؛ A سن به سال می‌باشد. همچنین، براساس نتایج خطای استاندارد برآورد برای این مدل‌ها به‌ترتیب ۸/۸ و ۱/۹ درصد بود. نتایج این پژوهش مدل‌های معتبر و دقیقی را برای برآورد سطح مقطع عضلۀ چهارسرران و همسترینگ براساس متغیرهای آنتروپومتریکی در مردان ۲۰ تا ۷۰ سال غیرفعال و سالم ارائه داد که برای پژوهش‌ در ‌زمینه‌های بالینی، فیزیولوژی ورزشی و علم تمرین سودمند می‌باشد. با توجه به سهولت کاربرد مدل‌های این پژوهش می‌توان از آن‌ها به‌عنوان یک روش عملی در مراکز بهداشتی، سلامتی و پژوهشی استفاده کرد.
کلیدواژه ها
سطح مقطع؛ آنتروپومتریک؛ عضلۀ چهارسرران؛ عضلۀ همسترینگ؛ معادلۀ برآورد

متن کامل مقاله رایگان