تاثیر ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر تجمع پلاکت و میزان فسفوریلاسیون VASPser239 در بیماران عروق کرونر

اکبر نوری حبشی

فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی – دانشگاه شهید بهشتی

چکیده
هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر ۸ هفته فعالیت تناوبی با شدت بالا بر فعالیت و تجمع و میزان فسفوریلاسیون VASPser239 پلاکتی در بیماران قلبی-عروقی بود. روش شناسی: به همین منظور تعداد ۲۰ بیمار قلبی CABG و PCI که از زمان جراحی آنان کمتر از سه ماه گذشته بود به صورت داوطلبانه انتخاب و به دو گروه ۱۰ نفره کنترل و تمرین تناوبی تقسیم شدند. یک هفته پس از اندازه گیری مشخصات آنتروپومتریکی و تعیین اوج اکسیژن مصرفی، آزمودنی ها به مدت ۸ هفته و هفته ای ۳ جلسه در تمرینات تناوبی شرکت کردند. طول هر جلسه ۴۰ دقیقه بود که در جلسه اول شدت ۷۵ به ۱۵ درصد اوج اکسیژن مصرفی بود که هر دو هفته ۵% افزایش یافته و در دو هفته پایانی به شدت ۹۰ به ۳۰ درصد رسید. گروه کنترل در طول دوره تحقیق فعالیت منظم ورزشی نداشتند. نمونه های خونی قبل و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی اخذ شد. نمونه ها برای اندازه گیری تجمع پلاکتی، پی سلکتین و فسفوریلاسیون VASPser239 آنالیز شدند. از آزمون تی-مستقل برای تحلیل آماری داده ها استفاده شد. نتایج: تجزیه تحلیل آماری داده ها کاهش معنی داری را در تجمع پلاکتی و بیان پی-سلکتین پلاکت گروه تمرین تناوبی در پاسخ به ADP در مقایسه با گروه کنترل پس از انجام تمرینات تناوبی نشان داد (۰۵/۰P<). همچنین میزان فسفوریلاسیون VASPser239 در پاسخ به مهار کننده NO در گروه تمرین تناوبی افزایش معنی داری یافت (۰۵/۰P<). بحث و نتیجه گیری: هشت هفته تمرین تناوبی باعث بهبود فاکتورهای مرتبط با فعالیت و مهار پلاکت در بیناران عروق کرونر گردید. به نظر میرسد بهبود عملکرد پلاکت در پاسخ به تمرینات منظم ناشی از کاهش بیان گیرنده CD62P سطح پلاکتی و افزایش حساسیت پلاکت به نیتریک اکساید ترشحی از بافت اندوتلیال باشد.
واژگان کلیدی
واژگان کلیدی: تمرین تناوبی با شدت بالا- تجمع پلاکتی- پی سلکتین- فسفوریلاسیون VASP

متن کامل