تاثیر ۱۵ هفته فعاليت ورزشی ترکيبی بر تغييرات عوامل محور IGF و برخی پروتئين‌های پيوندی آن در زنان يائسه‌ی مبتلا به سرطان پستان

دکتر رضا نوری ، بهاره محموديه ، دکتر ارسلان دميرچی ، دکتر فرهاد رحمانی‌نيا، دکتر نادر رهنما ، دکتر حميد امامی

زمينه و هدف: (عوامل رشد شبه انسولين) IGFs و برخی پروتئين‌های پيوندی آن می‌توانند سبب رخداد و بازرخداد سرطان پستان شوند. از طرفی، نقش فعاليت‌های ورزشی ترکيبی بر اين عوامل مشخص نيست. از اين‌رو، هدف مطالعه‌ی حاضر بررسی تغييرات عوامل محور IGF و برخی پروتئين‌های پيوندی آن در زنان يائسه‌ی مبتلا به سرطان پستان پس از ۱۵ هفته فعاليت ورزشی ترکيبی است.

روش بررسی: بدين منظور ۲۹ زن يائسه‌ی (با ميانگين سن ۳۱/۶ ± ۲۷/۵۸ سال) مبتلا به سرطان پستان که جراحی، شيمی درمانی و پرتودرمانی دريافت کرده، در حال حاضر تحت هورمون درمانی بودند، به دو گروه تجربی و شاهد تقسيم شدند. گروه تجربی به مدت ۱۵ هفته و هر هفته ۴ جلسه (۲ جلسه پياده روی و ۲ جلسه تمرين مقاومتی) به تمرين پرداختند. در اين مدت گروه شاهد در هيچ برنامه‌ی فعاليت ورزشی يا بدنی شرکت نکردند. داده‌ها با استفاده از آزمون ANCOVA تجزيه و تحليل شدند (۰۵/۰P≤).

يافته‌ها: فعاليت ورزشی ترکيبی بر مقادير IGF-1 (001/0P=) و IGFBP-3 (0001/0P<)، نسبت مولار IGF-1 به IGFBP-3 (0001/0P<) زنان يائسه‌ی مبتلا به سرطان پستان به طور معنادار اثر داشت. پس از ۱۵ هفته، مقادير IGF-1 در گروه تجربی ۹ درصد کاهش و مقادير IGFBP-3 28 درصد افزايش يافت. اين نوع فعاليت نتواست تغييرات معناداری در مقادير IGFBP-1 اين افراد ايجاد کند (۶۵۲/۰P=).

نتيجه‌گيری: به دليل اين‌که عوامل محور IGF و برخی پروتئين‌های پيوندی آن، نقش مهمی در ابتلا به سرطان پستان و بازرخداد آن ايفا می‌کنند، احتمالاً تعديل اين عوامل توسط فعاليت ورزشی ترکيبی بتواند بازرخداد سرطان پستان را به تعويق بيندازد.

واژه‌های كليدي:  فعاليت ورزشي ترکيبي، سرطان پستان، زنان يائسه، IGF-1، IGFBP-3.،