تاثیر ۱۲ هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر سطوح پلاسمایی آپلین-۱۲، نسفاتین-۱ و ضربان قلب استراحتی در زنان مسن مبتلا به پر‌فشاری

مریم مختاری؛ ۲ فرهاد دریانوش
۱کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
۲دانشیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

مجله پزشکی مشهد

مقدمه
آدیپوکین­ها از بافت چربی ترشح می­شوند. از جمله­ی آن­ها، می­توان به آپلین و نسفاتین اشاره کرد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر بررسی ۱۲ هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر سطوح پلاسمایی آپلین -۱۲، نسفاتین-۱ و ضربان قلب استراحتی در زنان مسن مبتلا به پر­فشار­ی بود.
روش کار
در این مطالعه نیمه تجربی توصیفی در سال ۹۳ در شهر شیراز، ۳۰ زن مسن مبتلا به پرفشارخونی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. برنامه تمرینی، شامل تمرینات مقاومتی که سه جلسه در هفته و به مدت ۱۲ هفته اجرا شد. نمونه­های خونی و ضربان قلب آزمودنی­ها، در قبل از تمرینات و ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه جمع آوری شد. ارزیابی داده­ها با  استفاده از آزمون تی تست وابسته و مستقل در سطح معنی داری ۰۵/۰ p ≤ انجام شد.
نتایج
پس از ۱۲ هفته در گروه آزمایش، کاهش معنی­داری در سطوح آپلین (۰۲/۰=p) و ضربان قلب استراحتی (۰۳/۰=p) رخ داد؛ اما در گروه کنترل، در سطوح آپلین (۵۰/۰=p) و ضربان قلب استراحتی (۱۲/۰=p) تغییرات معنی­دار نبود. همچنین  در گروه آزمایش تغییرات سطح نسفاتین (۱۵/۰=p) معنی­دار نبود درحالیکه در گروه کنترل، در سطح نسفاتین افزایش معنی داری(۰۵/۰=p) داشت.
نتیجه گیری
به نظر می­رسد ۱۲ هفته فعالیت ورزشی مقاومتی، باعث کاهش ضربان قلب استراحتی و فشار خون می­شود و در نتیجه نیاز به افزایش آپلین برطرف می­­گردد و کاهش آپلین مشاهده می­شود (فیدبک منفی). همچنین برنامه ورزشی تحقیق حاضر نتوانسته است به عنوان یک عامل تحریکی برای کاهش نسفاتین موثر واقع شود.
کلیدواژگان
آپلین؛ پرفشارخونی؛ تمرینات مقاومتی؛ ضربان قلب استراحتی؛ نسفاتین

متن کامل مقاله رایگان