تاثیر یک دوره تمرین ورزشی با شدت بالا بر بیان ژن سمافورین ۳A در عضله بازکننده طویل انگشتان پای موش‌های پیر C57BL/6

لیلا قدیری حرمتی۱، محسن امینایی *۲، امیربهادر دخیلی۳، مجید اسدی شکاری۴
۱- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
۲- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
۳- گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
۴- مرکز تحقیقات علوم اعصاب کرمان، پژوهشکده نوروفارماکولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران

مجله پزشکی ایلام

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن Sema3a در عضله EDL موش­های پیر  C57bl/6می­باشد.

مواد و روش­ها: بدین منظور، ۲۰ سر موش نر C57bl/6 پیر(۱۰=n) و بالغ(۱۰=n) در ۲ گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند، که گروه­های تمرین بعد از یک هفته آشناسازی در برنامه ۴ هفته تمرین تناوبی شدید شرکت کردند و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند، سپس عضله EDL استخراج و بوسیله روش  Real-time Pcr بیان ژن Sema3a اندازه گیری گردید.

یافته­ های پژوهش: نتایج نشان داد که با افزایش سن بیان ژن Sema3a  در عضله EDL افزایش یافته است (۰۰۱/۰=P)، ولی تمرین موجب کاهش بیان آن در هر دو گروه بالغ(۱۰۵/۰=P) و پیر(۰۲۵/۰=P) شد. هر چند که، در موش­های بالغ به لحاظ آماری معنی دار نبود. هم­چنین، یافته­ها نشان می­دهدکه پیری اثر معنی داری بر وزن نسبی عضلهEDL داشته است به طوریکه تفاوت معنی داری بین موش­های بالغ و پیر  در گروه کنترل(۰۳۲/۰=P) مشاهده شد. از سوی دیگر، هرچند که تمرین ورزشی وزن آن را مقداری افزایش داده است ولی این مقدار به لحاظ آماری در هر دوگروه­ بالغ (۱۱۷/۰=P) و پیر(۳۲۱/۰=P) معنی دار نبود.

بحث و نتیجه گیری: افزایش سن همراه با افزایش در بیان ژن Sema3a می­باشد که احتمالا می­تواند در تغییرات عصبی عضلانی در سالمندی نقش داشته باشد. تمرینات تناوبی شدید با فراخوانی تارهای نوع تند می­توانند بیان آن را تعدیل نموده و احتمالا از دست رفتن عصب و آتروفی عضلانی در پیری را کاهش ­دهند.

واژه‌های کلیدی: سمافورین ۳A، تمرین تناوبی شدید، پیوندگاه عصبی عضلانی، پیری

متن کامل مقاله رایگان