تاثیر یک دوره تمرین داوطلبانه بر سطوح تستوسترون و کورتیکوسترون موش های صحرایی نر به دنبال استرس جدایی از مادر

آتنا یزدان شناس۱ ، مقصود پیری ۲، محمدعلی آذربایجانی۱
۱- گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
۲- گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مجله افق دانش

چکیده

اهداف: این پژوهش در نظر دارد تا تاثیر تمرینات ورزشی داوطلبانه در دوران نوجوانی را بر روی سطوح تستوسترون و کورتیکوسترون موش‌های صحرایی نر به دنبال استرس دوران کودکی مورد مطالعه قرار دهد.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، ۳۶ سر بچه موش بعنوان آزمودنی‌های تحقیق انتخاب شدند و از روز۲ تا ۱۴ به مدت ۱۸۰ دقیقه از مادرشان جدا شدند. سپس برای تعیین گروه‌های تجربی و کنترل، در روز ۲۱ این موش‌ها به ‌صورت تصادفی به ۳ گروه قسمت شدند. گروه‌ها شامل کنترل، با استرس جدا شدن از مادر، چرخ دو جوندگان بود. گروه اول از روز ۲ تا ۱۴ جدایی از مادر را تجربه کردند و گروه شاهد از همان ابتدا به همراه مادر نگهداری می‌شدند. گروه‌های تمرینی، از روز ۲۱ ام تولد، شروع به دویدن (داوطلبانه) کردند. سپس سطوح تستوسترون و کورتیزول تمامی گروه‌ها اندازه گیری شد و داده‌های بدست آمده مورد آنالیز آماری با روش‌های آماری تی و آنوا، در سطح معنی‌داری (۰٫۰۵>p)، قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد استرس جدایی از مادر، بصورت معنی‌داری، سطوح کورتیزول را افزایش و سطح تستوسترون را کاهش داده است (۰٫۰۰۰۲  = p 0.039 = p). از طرفی ورزش داوطلبانه، در مقایسه با گروه استرس، موجب افزایش تستوسترون و کاهش قابل ملاحظه کورتیزول شده است
نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که، تمرینات ورزشی، بخصوص ورزش داوطلبانه، در دوران نوجوانی، موجب کاهش استرس شده و سبب افزایش تستوسترون و کاهش کورتیزول در بزرگسالی می‌شود.
واژه‌های کلیدی: کورتیزول، تستوسترون، ورزش داوطلبانه، جدایی از مادر

دانلود رایگان