تاثیر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مکملدهی سیر بر بیان ژن اینترفرون گاما و اینترلوکین ۴ در بافت مغز موشهای صحرایی مبتلا به پارکینسون – فیزیولوژی ورزشی
فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران
محمدرضا خسروی ، سید علی حسینی* ، قباد حسن پور ، مهدی روزبهانی
گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
چکیده:
زمینه و هدف: بیماری پارکینسون با اختلال در سیستم التهابی همراه است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر ۸ هفته تمرین هوازی همراه با مکمل سیر بر بیان ژن اینترفرون گاما (IFN-γ) و اینترلوکین ۴ (IL-4) در بافت مغز موشهای صحرایی پارکینسونی شده با رزرپین بود.
روشها: در این مطالعه تجربی، ۳۲ موش صحرایی پارکینسونی شده با تزریق داخل صفاقیmg/kg 2 رزرپین، به گروههای ۱) رزرپین، ۲) هشت هفته تمرین هوازی (AT)، ۳) مکمل سیر (G) و ۴) AT+G تقسیم شدند. همچنین ۸ موش صحرایی سالم در گروه کنترل سالم قرار داده شدند. تمرین هوازی به مدت ۸ هفته، ۵ جلسه در هفته و هر جلسه ۱۵-۴۸ دقیقه و سرعت ۱۰-۲۴ متر بر دقیقه انجام شد. همچنین mg/kg/day 500 عصاره آبی سیر به موشهای صحرایی خورانده شد. بیان ژن اینترفرون گاما (IFN-γ) و اینترلوکین ۴ (IL-4) در بافت مغز موشهای صحرایی با روش RT-PCR سنجش شد. تعادل حرکتی نیز با دستگاه روتارود مخصوص موش ارزیابی شد.
یافتهها: مقادیر بیان ژن IFN-γ در گروه G، AT و AT+G به طور معنیداری کمتر و مقادیر IL-4 و تعادل حرکتی در این گروهها به طور معنیداری بیشتر از گروه رزرپین بود (۰۰۱/۰=P). همچنین تاثیر هشت هفته تمرین هوازی (AT) همراه با مکمل سیر (G) بر کاهش مقادیر بیان ژنی IFN-γ و افزایش تعادل حرکتی به مراتب مطلوبتر از اثر مکمل سیر (G) بود (۰۵/۰≥P).
نتیجهگیری: به نظر میرسد تمرین هوازی و مکمل سیر هر دو با مکانیسمهای مشابه میتوانند اثرات مطلوبی بر بهبود عملکرد سیستم التهابی و ضد التهابی در بافت مغز و همچنین تعادل حرکتی بیماریهای عصب شناختی داشته باشند.
واژههای کلیدی: تمرین، سیر، اینترفرون گاما، اینترلوکین ۴، پارکینسون، فیزیولوژی ورزشی