تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح آمیلوئید بتا ۴۲، نپریلیزین و γ-سکرتاز در هیپوکامپ موش‌های نر مدل آلزایمری با تزریق هوموسیستئین

علی یعقوبی، مرضیه ثاقب جو ، ضیاء فلاح محمدی، مهدی هدایتی ، اکبر حاجی زاده مقدم

مجله پزشکی کومش

سابقه و هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر ۸ هفته تمرین هوازی بر سطوح آمیلوئید بتا ۴۲ (Aβ ۱-۴۲)، نپریلیزین و γ-سکرتاز هیپوکامپ موش‌های نر مدل آلزایمری با تزریق هوموسیستئین بود.

مواد و روش‌ها: بدین منظور ۵۰ سر موش صحرایی نر (سن ۱۲ هفته) در ۵ گروه آلزایمر کنترل، آلزایمر تمرین، سالم کنترل، سالم تمرین و شم قرار داده شدند. برای القای آلزایمر، از تزریق هوموسیستئین با دوز ۶/۰ مولار به درون بطن مغز موش‌ها استفاده شد. گروه‌های تمرین با سرعت ۲۷ متر در دقیقه با شیب صفر درجه (معادل ۸۰-۷۵% VO2max)، ۶۰ دقیقه در هر جلسه و ۵ روز درهفته) روی نوارگردان تمرین کردند. سطوح Aβ۱-۴۲، نپریلیزین و γ-سکرتاز به روش الایزا با استفاده از کیت‌های تحقیقاتی مخصوص موش‌های صحرایی اندازه‌گیری شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که سطح Aβ۱-۴۲ هیپوکامپ در گروه آلزایمر کنترل نسبت به گروه‌های سالم کنترل و سالم تمرین بالاتر بود (۰۰۱/۰=P). سطح γ-سکرتاز در گروه آلزایمر کنترل نسبت به گروه‌های سالم کنترل، سالم تمرین و شم به‌طور معناداری بالاتر بود (۰۰۱/۰=P). هم‌چنین سطح این متغیر در گروه آلزایمر تمرین نسبت به آلزایمر کنترل به‌طور معناداری کم‌تر بود (۰۰۱/۰=P). بین سطح نپریلیزین هیپوکامپ گروه‌های تحقیق تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰۷/۰=P). میانگین سطوح Aβ۱-۴۲ و γ-سکرتاز ارتباط مثبت معناداری با یک‌دیگر داشتند (۰۰۱/۰=P، ۵۴/۰=r).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می‌رسد تمرین ورزشی می‌تواند از طریق کاهش سطح γ-سکزتاز، به کاهش سطح Aβ در مغز موش‌های آلزایمری منجر شود و می‌تواند به‌عنوان یک روش درمانی مکمل در بیماران آلزایمر مورد مطالعه قرار گیرد
واژه‌های کلیدی: ورزش درمانی، بیماری آلزایمر، نپریلیزین، هموسیستئین،

مجله پزشکی کومش