تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تداومی با شدت متوسط بر سطوح GDF-15، تروپونین و CRP پلاسمای مردان جوان چاق
-نمایه شده در فیزیولوژی ورزشی و تندرستی ایران-
“مجله علوم کاربردی ورزش و تندرستی”
نویسندگان
عبدالحق ریگی ۱ محسن غفرانی ۲ معصومه هلالی زاده ۳
۱ کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
۲ دانشیار، گروه علوم ورزشی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
۳ استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران
چکیده
هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT) بر مقادیر ۱۵GDF-، تروپونین و CRP مردان جوان چاق بود. روش شناسی: ۴۵ مرد جوان چاق با شاخص توده بدنی بیشتر از ۳۰، به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در ۳ گروه ۱۵ نفره شامل HIIT، MICT و کنترل تقسیم شدند. آزمودنیهای گروههای HIIT و MICT تمرینات را به مدت ۸ هفته و هر هفته سه جلسه انجام دادند. خونگیری از همه آزمودنیها متعاقب ۱۰ ساعت ناشتایی شبانه در دو مرحله: ۱٫ ۲۴ ساعت قبل از شروع مطالعه و ۲٫ ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. آزمون One way ANOVA و آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تغییرات بین گروهی و آزمون t وابسته برای بررسی تغییرات درون گروهی، در سطح معناداری ۰/۰۵≤P استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تمرین HIIT روی سطوح پلاسمایی GDF-15، تروپونین I و CRP در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری ایجاد کرد (۰/۰۵>P). در گروه MICT نیز سطوح پلاسمایی GDF-15 و CRP در مقایسه با گروه کنترل تغییر معنادار نشان داد (۰/۰۵>P)، اما مقدار تروپونین I تغییر معناداری نشان نداد (۰/۰۵<P). بااین حال، تفاوت معناداری بین تأثیر HIIT و MICT بر مقادیر پلاسمایی GDF-15 و CRP مشاهده نشد (۰/۰۵<P). نتیجهگیری: تمرین HIIT و MICT موجب بهبود مقادیر پلاسمایی GDF-15 و CRP مردان جوان چاق می شود؛ اما شاخص تروپونین I تنها در اثر تمرین HIIT کاهش می یابد. بنابراین، احتمالاً آثار سودمند تمرین HIIT در بهبود شاخص های آسیب سلولی پر رنگ تر است.
کلیدواژهها
HIIT MICT GDF-15 CRP تروپونین