تاثیر دوازده هفته تمرینات ورزشی ترکیبی (قدرتی، استقامتی، پیلاتس و PNF) بر سطوح فیبرین دی دایمر (FDD) و اینترلوکین-۶ در بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با درجات مختلف ناتوانی

زهرا رئیسی ، دکتر محمد فرامرزی، دکتر ابراهیم بنی طالبی، معصومه سمیعیان
دانشگاه شهرکرد، شهرکرد

مجله زشکی زنجان

زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال عصبی است که می‌تواند توانایی‌های افراد را در ادامه‌ی فعالیت‌های زندگی محدود کند.
هدف این پژوهش بررسی تاثیر دوازده هفته تمرینات ترکیبی بر سطوح فیبرین دی دایمر و اینترلوکین-۶ بیماران مبتلا به MS در سطوح مختلف ناتوانی بود.
روش بررسی: ۹۶ بیمار زن مبتلا به  MSانتخاب و بر اساس نمره مقیاس ناتوانی جسمانی (EDSS) به سه گروه ناتوانی خفیف (۴۴ نفر)، ناتوانی متوسط (۲۶ نفر) و ناتوانی شدید (۲۶) تقسیم شدند. سپس هر گروه به‌طور تصادفی به یک گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شد. آزمودنی‌ها ۱۲ هفته تمرین ترکیبی شامل تمرینات قدرتی، استقامتی، پیلاتس و PNF را سه جلسه در هفته به مدت ۴۵ تا ۶۰ دقیقه انجام دادند. از آزمون تی مستقل و تی وابسته به ترتیب جهت مقایسه میانگین بین و درون گروه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: بعد از اجرای تمرینات ورزشی ترکیبی سطوح فیبرین دی دایمر (۰۰۱/۰P= ) و اینترلوکین-۶ (۰۰۱/۰P= ) در گروه با درجه ناتوانی خفیف و اینترلوکین-۶ گروه با درجه ناتوانی شدید (۰۰۴/۰p=) کاهش معنی‌داری را نشان داد.
نتیجه گیری: به نظر می‌رسد اجرای تمرینات ورزشی ترکیبی موجب کاهش سطوح اینترلوکین-۶ و فیبرین دی دایمر در بیماران MS با درجه ناتوانی خفیف می‌شود. لذا استفاده از این تمرینات به‌عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان‌های دارویی برای بیماران MS توصیه می‌شود.

واژگان کلیدی: مولتیپل اسکلروزیس، تمرین ترکیبی، فیبرین دی دایمر، اینترلوکین-۶٫

متن کامل مقاله رایگان